بلافاصله پس از تشکیل حکومت اسلامی فشار بر اقلیت بهائی و موارد نقض حقوق و آزار آنها شتابی روزافزون گرفت. از آنجا که به نظر می‌آمد در قانون اساسی جدید هیچ حقوقی برای بهائیان در نظر گرفته نشده و صدها نامه و بیانیه‌‌ی آنها خطاب به مسئولین امور بی‌پاسخ مانده بود هیأت اداره‌کننده‌ی امور جامعه‌ی بهائیان ایران (محفل روحانی ملی ایران) در سندی تاریخی ندای تظلم و امیدِ دادخواهی این اقلیت را مستقیماً با آحاد ملت ایران در میان گذاشت.
بهائیان با انقلاب مشروطه رابطه‌ای پیچیده داشته‌اند. گاهی از آن حمایت می کردند و گاهی از سیاست دوری می‌گزیدند. به رغم تأثیرپذیری قابل توجه انقلاب از تعالیم بهائی، حقوق و آزادی‌های اعطا شده در مشروطه شامل حال بهائیان نشد و غالب مورّخین و نویسندگان این تأثیر را دست کم انگاشتند.
ابلاغیه‌ی معاونت فرهنگیِ وزارت امور خارجه به نمایندگی‌های جمهوری اسلامی ایران به منظور تهیه‌ی فهرست اسامی بهائیان.