سانسور در تاریخ همه‌ی کشورها وجود داشته اما کشورهای پیشرفته تلاش کرده‌اند تا از این تاریخ عبور کنند. مثل کشورهای اروپایی که در دوران قرون وسطی کلیسا بر آن‌ها حاکمیت داشت و سانسور هم به حدی وجود داشت که حتی فردی مثل گالیله به دلیل بیان نظریات علمی‌اش محاکمه شد.
چگونه «مذهب رسمی» به عنوان هویت ایرانی، به قانون اساسی در دوران مشروطه، وارد شد در حالی‌که مفاد آن قانون با نگاه به قوانین اروپایی و با هدف ایجاد جامعه‌ای دموکراتیک نوشته شده بود؟ آیا مذهب رسمی مبنایی‌ست برای اعطای امتیاز بیشتر به پیروان آن مذهب و یا حذف و نفی حقوق دیگران؟ آیا حکومتی با قبول اصل «مذهب رسمی»، می‌تواند خود را ملزم به بنای «حکومت دینی» نداند؟
کتاب جدید اصغر شیرازی با عنوان ایرانیت، ملیت، قومیت افزوده‌ای چشمگیر و بهنگام به انبوه آثار مرتبط با این مباحث است و از نظر عمق و گستردگی، رعایت انصاف، و توجه دقیق به زمینه‌ی تاریخیِ مربوط به ایده‌های تحت بررسی از سایر آثار متأخر پیشی می‌گیرد.
دوازدهمین همایش دوسالانه‌ی ایران‌پژوهی طی روزهای 14 تا 17 اوت در شهر ارواین در ایالت کالیفرنیا برگزار شد. انجمن ایران‌پژوهی که در سال 1967 در آمریکا بنیاد گذاشته شد، در پنجاهمین سال فعالیتش موفق شد پژوهشگرانی از 23 کشور دنیا را گرد هم بیاورد تا در 87 پنل تخصصی آخرین تحقیقات و آثار خود را در زمینه‌ی تمدن، فرهنگ، موسیقی، هنر و تاریخ ایران ارائه دهند. گزارش روز دومِ این همایش را که حمید مظفری تهیه کرده است ببینید:
