مخالفان دین، که به فایده‌ی کاربردهای بشریِ مذهب و ارزش تأثیرگذاری آن بر زندگی انسان شک دارند، می‌خواهند عقاید دینی را بی‌اعتبار کنند و می‌گویند که مردم این عقاید را (برخلاف شناخت سکولاری که «متخصصان» عرضه می‌کنند) بر اساس «ایمان» می‌پذیرند، نه «دلیل و مدرک».
تلاش‌ها برای خارج کردن «اوتیسم» از ردیف اختلالات روانی یا ضعف‌های ذهنی، به حفظ حیثیت افراد اوتیستیک و حضور عادی‌تر و موفق‌تر آنها در جامعه منجر شده است. اما افراد اوتیستیک به حمایت‌ها و خدمات ویژه‌ای نیاز دارند که برخورداری از آنها با تشخیص پزشکی «اوتیسم» و پذیرش برچسب «اوتیستیک» به عنوان بخشی از هویت شخصی ممکن می‌شود. با این وضعیت متناقض چگونه باید کنار آمد؟
شهرها، مناظر دیدنی، مکان‌های تاریخی و مردمان خاورمیانه در حدود 120 سال پیش
یهودیان ایران تاریخ پر فراز و نشیبی را پشت سر گذاشته‌اند. رسمیت یافتن تشیع در کشور به آزار و سرکوب آنان دامن زد، اما با انقلاب مشروطه به حقوق بیشتری دست یافتند، در دوران سلطنت پهلوی به شکوفایی رسیدند، و با وقوع انقلاب اسلامی به مهاجرت گسترده روی آوردند. این مقاله به مرور نقش روشنفکران و فعالان سیاسی یهودی در حیات سیاسی ایران می‌پردازد.
به تازگی، در نمایشگاهی در «کتابخانه‌ی بریتانیا»، نسخه‌ای از کتاب مصور «مفردات در علم طب» به نمایش درآمده است. این کتاب که در واقع ترجمه‌ای از یک کتاب مشهور فرانسوی است، بیش از دو قرن پیش به سفارش تیپو سلطان، حاکم میسور، در هند به فارسی ترجمه شد.
مادربزرگِ آن روزهای هنوز نیامده، حتماً خاطره‌ها دارد از پلیس‌هایی که در خیابان‌ها منتظر شکار زنان و دخترانی بودند که پارچه‌ی روی سرشان کمی عقب رفته و موهایشان پیدا بوده، یا آستین‌هایشان کمی بالا رفته بوده، یا انحنای پا و سینه‌شان از زیر لباس‌ها به چشم می‌آمده ...
طراح: شاهرخ حیدری
در سال ۲۰۰۷، یک معلم بریتانیایی در سودان بنا بر قانون شریعت به زندان محکوم شد زیرا به شاگردان خود اجازه داده بود خرس عروسکی کلاس را «محمد» بنامند. یک روز پس از اعلام این حکم، بیش از ده هزار نفر به خیابان‌های خارطوم آمدند و خواهان اعدام او به دلیل توهین به مقدسات شدند.
در دهه‌های گذشته، کشور فیلیپین اغلب گرفتار حکومت‌های غیردموکراتیک و رهبران خودکامه‌ای بوده است که مصیبت‌های بسیاری بر مردم این سرزمین تحمیل کرده‌اند. یک نویسنده‌ی سرشناس فیلیپینی، با مرور تاریخ معاصر این کشور از خلال تجربه‌های شخصی خود، هموطنانش را به پیگیریِ مبارزه برای دستیابی به دموکراسی فرا می‌خواند.
«این فضای مجازی بلا و مشکلی است که به جان ما افتاده است.» (احمد جنتی)
سازوکارهای سیاسی در ژاپن بی‌عیب‌ونقص نیست، اما این کشور بسیار بیشتر از آمریکا، هند، و خیلی از کشورهای اروپایی سیاستی دموکراتیک و لیبرالی دارد. ژاپن به عنوان کشوری عمدتاً متشکل از طبقه‌ی متوسط و در خدمت طبقه‌ی متوسط، از خطر سیاست‌های عوام‌گرا و پوپولیستی که در کشورهای دیگر شدت گرفته‌اند دور مانده است.
آمارتیا سِن در جستار «عدالت در دنیای جهانی» (۲۰۱۱)، و همچنین پیشتر در کتاب «ایده‌ی عدالت» (۲۰۰۹)، بدون حاشیه‌روی به ما می‌گوید که از رکود اقتصادی سال ۲۰۰۸ چه درس‌هایی می‌توان آموخت: ثروت آدم‌های بسیار پول‌دار تا حدی کاهش یافت اما کم‌درآمدترین افراد، آدم‌های مستقر در «قاعده‌ی هرم»، در سطح محلی یا جهانی، بودند که بیش از همه از این رکود آسیب دیدند.
نژادپرستی، برده‌داری، و ستم به سیاه‌پوستان در طول تاریخ سرمایه‌داری نقش تعیین‌کننده‌ای داشته است، و امروزه نیز سرآغاز هر مکالمهای درباره‌ی عدالت را شکل می‌دهد.
مشهورترین نقل قولی که سیمون دوبووار را معروف کرده این گفته‌ی اوست: «هیچ کس زن زاده نمی‌شود بلکه تبدیل به زن می‌شود.» یک وجه دیگر فلسفه‌ی او که کمتر شناخته شده است، و به این روزها مرتبط‌تر، کنشگریِ سیاسی او است. دیدگاه او متأثر از برداشت متافیزیکی‌اش از نفس و «خویشتن» است، مبنی بر این که ما هیچ «ذات ثابتی» نداریم.
متهم اختلاس صد میلیارد تومان سه ساعت بعد از احضار از ایران فرار کرد.
دست دزد گوسفند را بریدند.
چیره دستان می‌رُبایند آنچه هست می‌بُرند آنگه ز دزدِ کاه، دست «پروین اعتصامی»
رابطه‌ی علم و مذهب از موضوعات بحث‌انگیزی است که متخصصان تاریخ علوم و تاریخ ادیان در مورد آن اتفاق نظر ندارند. برخی ارتباط این دو را یک گفت‌وگو و مکالمهای مستمر می‌دانند، و برخی دیگر این دو را در تقابل و در ستیز با هم می‌بینند. کتاب مهمی که به تازگی در این زمینه منتشر شده مذهب را سد راه پیشرفت علم می‌شمارد، و منتقدی که مدافع تعاملِ این دو بوده به بررسی آن می‌پردازد.
ژالان صهبا، طراح و عکاس ایرانی‌الاصل و متولد ایتالیا است که چندین سال است در کنیا زندگی می‌کند. در این روزها، نمایشگاهی از عکس‌های او در نایروبی برگزار شده است که گزید‌ه‌ای از آنها را در این مجموعه می‌بینید.
روند «جهانی شدن» به تغییرات گسترده‌ای در عرصه‌ی جهانی منجر شده است. این روند اگرچه به افزایش ثروت و کاهش بیکاری در کشورهای در حال توسعه کمک کرده، کسریِ تراز تجاری، افزایش بیکاری، و کاهش شدید درآمد برای کارگران آمریکا را در پی آورده است. آیا «جهانی شدن» الزاماً باید به همین شیوه رخ می‌داد؟
«جایزه‌ی نوبل ادبیات» در سال ۲۰۱۷ به کازوئو ایشی‌گورو، نویسنده‌ی ژاپنی‌تبار انگلیسی، تعلق گرفت. آنچه می‌خوانید متن سخنرانی او برای دریافت این جایزه است که هفتم دسامبر سال گذشته در محل فرهنگستان سوئد ایراد شد.
در جوامع دموکراتیک امروزی، بسیاری از شهروندان وجود و بقای «دموکراسی» را امری مسلم و تضمین‌شده می‌دانند. در این در حالی است که، در سال‌های اخیر، بنیان‌های دموکراسی در بسیاری از کشورها در معرض خطر قرار گرفته‌اند. دهه‌ها پیش از این، توماس مان، نویسنده‌ی تبعیدی آلمانی، در کتاب «پیروزی آینده‌ی دموکراسی» (۱۹۳۸) در این باره به ما هشدار داده، و نکات آموزنده و امیدوارکننده‌ای به ما می‌گوید.
با افزایش افراط‌گرایی در میان گروه‌هایی از مسلمانان و قدرت گرفتن بنیادگرایی در جوامع اسلامی، برخی از پژوهشگران مسلمان راه حل را در «اسلام میانه‌رو» یافته‌اند: برداشتی از تاریخ و ارزشهای اسلامی که با ارزشهای لیبرالی در جوامع معاصر غربی هماهنگ باشد. چنین برداشتی چه دستاوردهایی داشته، و با چه مشکلاتی و تناقضاتی مواجه است؟
تاریخ و سرگذشت سیاه‌پوستان آفریقا مملو از درد و رنجی است که هنوز به درستی به بیان در نیامده و به طور کامل روایت نشده است. لبینا حمید، زن هنرمند آفریقایی‌تبار بریتانیایی، که در سال ۲۰۱۷جایزه‌ی معتبر «ترنر» را به خود اختصاص داده، با نقاشی‌های خود این درد و رنج را روایت می‌کند.
لیبرالیسم آزادی‌های اساسی را برای ما به ارمغان آورده، اما این آزادی‌ها عوارضی هم به همراه دارند: خودخواهی، ازخودبیگانگی، بی‌اعتمادی، قطبی شدن فضای جامعه، و یک جنگ سیاسی دائمی. برای نوسازی و بازسازی جامعه‌ی لیبرالی، باید این عوارض را برطرف کنیم.
