دیدار فائزه هاشمی با هم‌بند پیشین بهائی خود، فریبا کمال‌آبادی، واکنش‌های گسترده‌ای در میان ایرانیان داخل و خارج از کشور در پی داشته است. آسو با چند تن از روشنفکران و فعالان بهائی و غیربهائی در این باب گفت‌وگو کرده است. در اولین مصاحبه بهیه نخجوانی، نویسنده‌ی برجسته، از این دیدار و اهمیت آن می‌گوید.
اعضای شوراهای محلی، ملی و بین‌المللی جامعه‌ی بهائی با رأی‌گیری انتخاب می‌شوند اما این انتخابات ویژگی‌هایی دارد که آنها را از سایر انتخابات دموکراتیک متمایز می‌کند. اَبی‌زاده با تأمل بر معیارهای رأی‌دادن و شیوه‌ی مشورت درباره‌ی آنها، به بررسی این ویژگی‌ها می‌پردازد.
در حالی که جنبش مشروطه‌خواهی در ابتدای کار این امید را پدید آورد که سرانجام حقوق ملت از سیطره‌ی سلطنت و روحانیت رهایی خواهد یافت، اما تحولات بعدی مانع تحقق چنین غایتی شد. یکی از نتایج دامنه‌دار این امر، نفی امکان مشارکت سیاسی بهائیان ایران بود که تا انقلاب اسلامی تداوم یافت.
امتزاج برداشتی انحصارگرا از مذهب تشیّع با هویّت ایرانی، ناخواسته مقدمات تبلور حرکتی را فراهم آورد که در نیمه‌ی دوم قرن نوزدهم میلادی به نقد انحصارگرایی دینی و نقش آن در ایجاد وحدت سیاسی-ملی در جامعه پرداخت. این حرکت که به تدریج تحت عنوان آیین بهائی شناخته شد.