نزدیک به ۱۷۰ سال پس از آن که باب در برابر جوخهی آتش قرار گرفت، شبح او همچنان بر فراز ایران در گردش است. روزی نمیگذرد مگر آن که در رسانههای دولتی، نیمهدولتی و شبهدولتی، بر بالای منابرِ مساجد و حسینیهها و حوزهها، در صفحات روزنامهها و... در شبکههای اجتماعی، از باب سخن نگویند. چرا این شبح ناپدید نمیشود؟
ایران آرمانی برای من در یک کلام «ایران برای همهی ایرانیان» است؛ ایرانی که در آن تبعیضهای حقوقی به صورت نهادینه و نظاممند وجود ندارند و افراد جامعه بر اساس نژاد، جنسیت، گرایش جنسی، عقیدهی سیاسی و دینی و مذهبی به دو پارهی برخوردار-سرکوبشده تقسیم نمیشوند. ایرانِ آرمانی نه تنها در ساخت حقوقی از تبعیض خالی است که همچنین از فرهنگی تبعیضپرهیز نیز برخوردار است.
پرسش دربارهی مسائل بنیادیِ ایران و ریشهی بحرانهای امروز را در این نوبت با مهرزاد بروجردی مطرح کردهایم. دکتر بروجردی پژوهشگر و استاد علوم سیاسی دانشگاه سیراکیوز در نیویورک است، و تازهترین کتاب او، ایران پس از انقلاب به معرفی چهرههای مهم در حاکمیت جمهوری اسلامی از ابتدای انقلاب، و پیوندهای قومی و طبقاتی میان آنان پرداخته است.
پرسش دربارهی مسایل بنیادی ایران را این بار با دکتر عباس امانت مطرح کردهایم. عباس امانت استاد دانشگاه ییل و از سرشناسترین مورخان ایرانی است، و تازهترین کتاب او، «ایران، تاریخ دوران نوین» به تاریخ پانصد سالهی ایران از آغاز دوران صفوی تا عصر حاضر میپردازد.
در ابتدای قرن بیستم، برای کسانی که پروژهی اصلاح و سازش را نپذیرفته بودند، اسلام به کانون مقاومت علیه غرب مبدل شد. سیاسیشدن اسلام ایمان را به ابزاری برای مبارزه با امپریالیسم تبدیل کرد و باعث شد فعالان جدید اسلام را الگویی بدیل برای غرب بینگارند؛ اسلام میتوانست مسلمانان را از عقبماندگی نجات دهد و از آنان در برابر تأثیر فرهنگ غرب حمایت کند ...
رسالهی مدنیه یکی از مهمترین کتابهای عبدالبهاء است که در آن به شرح و تحلیل مسائل بنیادی ایران در زمان خود پرداخته و نقشهای برای اصلاحات دینی و اجتماعی ایران پیشنهاد کرده است.