تحریم‌های اقتصادی مؤثر نیستند اما تأثیر مخرب دارند. مؤثر نیستند، چون اغلب، اهداف کشور تحریم‌کننده را برآورده نمی‌کنند. تأثیر مخرب دارند چون به نقض بیشتر حقوق بشر در کشور تحریم شده می‌انجامند، دموکراسی و گذار به آن را تضعیف می‌کنند، فساد و خلافکاری را گسترش می‌دهند و به نابرابری اقتصادی دامن می‌زنند.
چهار دهه است که آمریکا در ادبیات رسمی جمهوری اسلامی ایران «شیطان بزرگ» خطاب می‌شود. اما، در زمانه‌ی ریاست‌جمهوری ترامپ، این لفظ با معنایش تناسب تازه‌ای پیدا کرده است. حالا بسیاری از مردم در آمریکا و سراسر جهان او را تجسم شیطان می‌دانند. آیا می‌شود، پناه بر خدا، با شیطان مذاکره کرد؟
در طول بیش از دو قرن هیچ وقت مخالفان با جنگ و مداخله‌ی نظامی آمریکا تلاش‌شان به جایی نرسیده و نتوانسته جلوی ورود آمریکا به درگیری نظامی را بگیرد. اما چرا؟
سه دهه است که جامعهی مدنی یک تنه به شاه‌کلیدی برای باز کردن قفل دموکراسی تبدیل شده است. دولت‌های اروپایی و آمریکا هر ساله میلیون‌ها دلار خرج کمک به سازمان‌های مدنی در کشورهای در حال توسعه می‌کنند. در ایران هم به نظر می‌رسد توافقی میان روشنفکران وجود دارد که جامعهی مدنی ما را به شاهراه دموکراسی متصل می‌کند. این برداشت که جامعهی مدنی باشد و بپاید، دموکراسی هم ناچار می‌آید تا چه میزان قابل دفاع است؟
تاریخ رقص در ایران معرکه‌ی انواع نزاع‌هاست: بر سر این که چه کسی می‌تواند برقصد، کجا می‌تواند برقصد، چطور می‌تواند برقصد و چه باید (و نباید) از رقصش تداعی شود؟ کتاب آیدا مفتاحی حکایت تاریخ این نزاع‌ها و تحولات سیاسی و اجتماعی رقص، به خصوص رقص زنان روی صحنه، در ایران مدرن است. کتابی به غایت جذاب و پر از نکته‌ها و اشارات نغز تاریخی.
در سال ۲۰۱۴، در واکنش به سرنگون شدن هواپیمای مسافربری مالزیایی در اوکراین، «نیوزویک» گزارش مختصری نوشت مبنی بر این که بار اولی نیست که یک هواپیمای مسافربری با موشک نظامی سرنگون می‌شود، نمونه‌اش شوروی که هواپیمای کره‌ای را سرنگون کرد؛ اما دریغ از کوچک‌ترین اشاره به این که آمریکا هم، سی سال پیش در چنین روزی، همین بلا را سر هواپیمای مسافربری ایرانی آورد. در سالگرد این واقعه به تفاوت برخوردها در رسانه‌ها و دلیل و پیشینه‌ی آن پرداخته می‌شود.