من با نجف دریابندری حدود سی سال نشست‌وبرخاست کرده‌ام و این کتاب در واقع حاصل همین حشرونشر است ... نجف دریابندری در هر زمینه‌ای که قلم زد تأثیرگذار شد و دگرگونی‌های اساسی ایجاد کرد. نجف دریابندری اگر اهمیتی دارد، در ایجاد همین دگرگونی‌هاست.
سلسله پادکست‌های «غذایای ایرانی»، کاری از فهیمه خضرحیدری، در هفته‌ای که گذشت موفق به دریافت جایزه‌ی فینالیست در «جشنواره‌ی جوایز برنامه‌های رادیویی نیویورک» شده است. با تبریک به فهیمه خضرحیدری و به مناسبت این موفقیت ضمن بازنشر این مجموعه، قسمت ویژه‌ای را با کمی تأخیر با عنوان «غذایای ایرانیِ تابستان» در آسو منتشر می‌کنیم.
این قسمت نهم و پایانیِ غذایای ایرانی است. فهیمه خضر حیدری در این قسمت از رابطه‌ی یاد و خاطره با عطر و بو و مزه‌ی غذاها می‌گوید؛ مزه‌ها و بوها که بی‌فاصله، بی درنگْ یادها را زنده می‌کنند و خاطره‌های مبهمِ دور را احضار می‌کنند.
در هفتمین قسمت از غذایای ایرانی فهیمه خضر حیدری درباره‌ی کتاب‌های آشپزی یا به قول دکتر علی بلوک‌باشی آشپزی‌نامه‌ها و آشپزی‌نامه‌نویسان حرف می‌زند. از نادرمیرزای قاجار گرفته که احمد مجاهد، استاد ادبیات فارسی و نسخ خطی، نسخه‌ی خطی کتاب آشپزی او را تصحیح کرد و در دسترس کتاب‌خوان‌های ایرانی قرار داد تا فهیمه اکبر و رزا منتظمی و البته نجف دریابندری.
در قسمت سوم پادکست #غذایای_ایرانی، «غذای مامان‌ها»، ساختنِ قیمه‌نثار را با فهیمه خضر حیدری ادامه بدهید و درباره‌ی رابطه‌ی مادرانگی و غذا بشنوید. آن حس غریبی که همه‌ی ما نسبت به غذا و دست‌پخت مادران‌‌مان داریم چه‌جور حسی است، از کجا می‌آید و چه چیزهایی را توضیح می‌دهد؟
این قسمت از پادکست غذایای ایرانی به نجف دریابندری تقدیم شده است.