ماه گذشته ابراهیم الاصیل، تحلیلگر ارشد در «مؤسسه‌ی خاورمیانه»، رشته‌توییتی را خطاب به کاربران ایرانی نوشت که بسیار پرمخاطب شد. الاصیل که اهل سوریه است و در خیزش سوری‌ها علیه رژیم بشار اسد مشارکت داشت از تجربه‌ی پرفرازونشیب و ناکام فعالان سوری و درس‌های تلخ اما مهمی نوشته بود که آموختند.
اورنا کاظمی، هنرمند افغانستانی و دانش‌آموخته‌ی هنر از دانشگاه هنر لندن در گفتگو با سپهر عاطفی از بازنمایی تجربه‌ی جمعی تروما در کارهای هنری خود می‌گوید. انیمیشن سبزی یک مسجد، داستان گربه‌ماهی، ایرانی یا افغانستانی بودن و به قدرت رسیدن دوباره‌ی طالبان از دیگر موضوعات مورد بحث در این گفتگو هستند.
از شروع جنگ سوریه تا امروز هزاران پناه‌جو در تقلا برای رسیدن به اروپا در دریا غرق شده‌اند و جسدهایشان هم زیر آب رفته و پیدا نشده است. این گزارش از مهدی شبانی، داستان پیکره‌ای است که اونور چانکا، هنرمند ترکیه‌ای به یاد این پناهجویان ساخته که در زیر دریا نصب کند.
در «مردی که پوست‌اش را فروخت» [یکی از پنج نامزد نهاییِ جایزه‌ی بهترین فیلم بین‌المللی در مراسم اسکار 2021] یک مرد سوری که خواهان مهاجرت به اروپا است، می‌پذیرد که به بوم نقاشیِ یک هنرمند بحث‌انگیزِ معاصر تبدیل شود.
هژمونی آبی چیست؟ نابرابری‌های فزاینده‌ی آبی، هم بین کشورها و هم در داخل کشورهای خاورمیانه، چه نقشی در تغییر ساختار قدرت در این منطقه دارد؟ از استفاده از آب به عنوان نوعی سلاح چه می‌دانیم؟ پیامدهای سیاسیِ مصرف بی‌رویه‌ی آب‌های زیرزمینی چیست؟ معاهدات بین‌المللی درباره‌ی تسهیم آب و سدسازی چگونه می‌تواند از منازعات سیاسی بکاهد؟
ترکیه، شاید به دلیل موقعیت جغرافیایی و سیاسی‌اش که مثل پلی میان خاورمیانه و آسیای مرکزی و اروپا‌ست، همواره کشوری مهاجرپذیر و مسیر گذر مهاجرت‌های جمعی بوده است. اما در چند سال اخیر وضعیت پناهجویان در ترکیه بسیار تغییر کرده و به مسئله‌ای ملی و بین‌المللی تبدیل شده است.