نوروز و فرا رسیدن بهار نه فقط در ایران بلکه در بسیاری از دیگر کشورهای خاورمیانه جشن گرفته میشود. این جشن فراگیر، اگر از بند تعصبات ملی و تنگنظریهای قومی رها شود، میتواند به وسیلهای برای پیوند دادن اقوام و ملل مختلف در این منطقه تبدیل شود.
گلها و عطرها نقش برجستهای در فرهنگ، ادبیات، و موسیقی در خاورمیانه دارند. این نشانههای بویایی، هم ویژگیهای کشورهای مختلف منطقه را نشان میدهند و هم به یک زبان مشترک برای بیان احساسات خاورمیانهایها مبدل شدهاند. شاعران و ترانهسرایان در خاورمیانه آثار جذابی در این باره خلق کردهاند.
خانهتکانیِ سال نو دنیای کوچکمان را تازه میکرد. از شر خردهریزهای کهنهی دلآزار و خنرز پنزرهای بیهوده، جعبههای نالازم جاگیری که مدام بلای جانمان بودند، و لباسهایی که دیگر به قد و قوارهمان نمیآمدند رها میشدیم.
کیلومترها دورتر از سرزمین مادری، در دنیایی متفاوت و کنار کودکی که خردسالیاش را در فضای دیگری تجربه میکند، بهار طبیعت و عید نوروز چگونه به شکوفه مینشیند؟ بهار از نگاه کودکی ایرانیتبار در غربت و مادری که چندیست مهاجر دیاری دیگر شده، چگونه در هم میآمیزد؟
روابط عاشقانه در خاورمیانه از دیرباز گرفتار تناقضهایی بین احکام اسلامی و اخلاقیات سنتی از یک سو و تجددخواهی و احقاق حقوق زنان از سوی دیگر بوده است. در همین حال، یک پژوهش تازه نشان میدهد که ایرانیها با فاصلهی زیادی نسبت به شهروندان دیگر کشورهای خاورمیانه در این زمینه روادارتر و آزاداندیشتر اند.
امروزه، بسیاری از جوانان راه دستیابی به شادی و خوشبختی را در تملک هرچه بیشتر مادیات و مصرفِ هرچه بیشتر کالاهای لوکس میدانند. با این حال، اکثر پژوهشها نشان میدهند که هرچه وابستگی ما به مادیات بیشتر شود، احساس شادکامی و خشنودی از زندگی در ما بیشتر فروکش خواهد کرد.