ایران کجا است؟ نسبت تفکر ایرانی با مدرنیته‌ی جهانی چیست؟ ما ایرانیان در میان دلدادگی به غرب و شرق و هراس از غرب‌زدگی و شرق‌زدگی بالاخره به چه درکی از جایگاه خود در جهان رسیده‌ایم؟
چنان‌که عبدالفتاح سلطانی، وکیل سرشناس مدافع حقوق بشر، در مقدمه‌ی کتاب علیه اعدام نوشته است: «سخن‌گفتن از مجازات اعدام ــ به‌ویژه در جوامعی چون ایران ــ امری بس دشوار است. این دشواری زمانی چند برابر می‌شود که پژوهشگری بخواهد بیهودگیِ این مجازات و غیرانسانی‌بودن آن را اثبات کند.»
«همه‌ی کاری که باید بکنی، این است که یک جمله‌ی درست بنویسی. درست‌ترین جمله‌ای را که می‌دانی، بنویس.» سال‌ها قبل ارنست همینگوی، یکی از مهم‌ترین نویسندگان قرن بیستم، وقتی نویسنده‌ی جوان تازه‌کاری در پاریس دهه‌ی ۱۹۲۰ بود و دچار یکی از آن برزخ‌هایی شده بود که انگار قلم در آن خشکیده، این جمله را نوشت.
این کتاب حاوی ۵۰ نامه به قلم زندانیان سیاسی و عقیدتی است که طی چهل سال گذشته در زندان‌های جمهوری اسلامی نگاشته شده است. این مجموعه درکی تازه از ماهیت قدرت و تصویری منحصربه‌فرد از شیوه‌ی زندان‌بانی در ایران ارائه می‌دهد.
منیره برادران پیش از انقلاب اسلامی به دلیل گرایش سیاسی‌اش ۶ ماه و پس از انقلاب ۹ سال زندانی بود. حقیقت ساده، خاطرات سال‌های زندان او، گزارشی ارزشمند از مشاهدات و تجربیات‌اش در یکی از خونبارترین دوره‌های نقض حقوق زندانیان سیاسی و عقیدتی است. به رغم سختی یادآوری آن روزهای تلخ و طاقت‌فرسا، او با تلاشی پیگیرانه و در طی ۴ سال این کتاب را نوشت.
روایت تاریخ سرکوب بهائیان ایران، خود همواره دچار سرکوب و تحریف بوده است. کتاب یکصد و شصت سال مبارزه با آیین بهائی، تلاش دارد تا به دور از توهم و تعصب مذهبی و اهریمن‌سازی از سرکوبگران، با ارائه‌ی اسناد و مدارک، روایتی از این تاریخ به دست دهد.