شصتونهمین جشنوارهی فیلم برلین، برلیناله، از هفتم فوریه آغاز و با نمایش فیلم «مهربانی غریبهها» افتتاح شد. برلیناله در کنار کن و ونیز یکی از مهمترین جشنوارههای سینمایی دنیا است. از نکات جالب توجه جشنوارهی امسال حضور پررنگ سینماگران زن است. علاوه بر گشایش جشنواره با فیلمی از یک کارگردان زن، ریاست هیئت داوران را هم یک بازیگر زن نامدار، ژولیت بینوش، بر عهده دارد.
سرگئی لوزنیتسا، کارگردان نامدار اوکراینی، میگوید جدیدترین اثرش، «دونبَس»، داستانی دربارهی فروپاشی و تباهی است، تباهی فرد، جامعه و اخلاق. به نظر بسیاری از منتقدان اوکراینی، این فیلم روایت گویایی از نفرت، پروپاگاندا و جنگ، و نمایندهی شایستهی این کشور در بخش بهترین فیلم غیرانگلیسیزبان جوایز اسکار سال ۲۰۱۹ است. آنچه در ادامه میخوانید گزیدههایی از گفتوگوی اخیر لوزنیتسا با وبسایت «اوپن دموکراسی» است.
الیان راهب، مستندساز لبنانی، که «شبهای بیخوابی»اش در سال 2012 در بخش مسابقهی «مُهر» جشنوارهی بینالمللی فیلم دوبی با استقبال روبهرو شد، امسال به این جشنواره برگشته تا شاهد نخستین نمایش جهانی اثر جدیدش، «آنها که باقی میمانند»، باشد.
در اوایل مستند از پدران و پسران، ساختهی طلال دِرکی، سکانسی وجود دارد که مو به تنِ بیننده سیخ میکند. یک پسربچهی یازده-دوازده سالهی شادمان، پرندهای را پیدا میکند و به پدرش نشان میدهد. پدر به او توصیه میکند که پرنده را بکشد تا اعضای خانواده آن را بخورند. پسربچه پس از کشتن پرنده نزد پدرش برمیگردد و با خوشحالی به او خبر میدهد که پرنده را کشته است. به پدرش میگوید، «سرش رو به پایین خم کردیم و بریدیم، مثل همون کاری که شما، بابا، با اون آقاهه کردید.»
اکتبر هرسال، شهر واشنگتن دیسی، میزبان جشنوارهی فیلمی با عنوان «شبهای عرب» است. فیلمهای کوتاه و بلند، داستانی و مستند، از کشورهای مختلف عرب در ۲ هفته نمایش داده میشود و گاه کارگردانهای بعضی از فیلمها برای جلسهی پرسش و پاسخ با شرکتکنندگان در برنامه حضور پیدا میکنند.
ایگور گولومستاک در کتاب «هنر توتالیتر» زمینهها و روند پیدایش این نوع هنر و سرانجامِ آن را به بحث گذاشته است. او به نمونههای متعددی از هنر توتالیتر در اتحاد جماهیر شوروی، آلمان نازی، ایتالیای فاشیستی، چین مائوئیستی، و نظام بعثی در عراق پرداخته است. این مقاله در صدد بررسی نمونههای این نوع هنر در نظام جمهوری اسلامی ایران است.