«نه! فراموش نمیکنیم!»: این عبارت، در کنار یاد افرادی که مدتها پیش کشته یا مفقود شدهاند، هر روز بیش از پیش در شبکههای اجتماعی و گفتگوی مردم به گوش میرسد. چرا بعضی از مردم، بر عدم فراموشی اتفاقات تلخی از این دست - که شاید حتی در گذشتههای دور افتاده باشند- اصرار دارند؟ این کار چه سودی دارد؟ چه چیزی قرار است فراموش شود و چرا؟
کتاب باشگاه کتابخوانی در زندان فوقامنیتی به مثابه دفتر خاطرات هر جلسهی یک گروه کتابخوانی در یکی از مخوفترین زندانهای آمریکا است و روایت گام به گام استاد دانشگاهی که کمکم یاد میگیرد، گروه کتابخوانی در زندان شباهتی به کلاس درس ادبیات دانشگاهی ندارد.
آیا رسانهها میتوانند با پوشش واقعیت و تأکید بر این رسالت، نظر مخاطبان خود را تغییر دهند؟ وقتی پیوسته در معرض اخبار تلخ و ناگوار قرار میگیریم چه پیامدهای روانی و جسمی در انتظار ماست؟
روشنفکر کیست و چه وظایفی بر عهده دارد؟ یکی از نامدارترین اندیشمندان این دوران، نوام چامسکی، سالهاست به این موضوع پرداخته و اخیراً کتابی در این باب نوشته است.
نتیجهی پژوهشی تازه نشان داد که زنانی که دربارهی موضوعات فنآوری، ریاضیات و مهندسی ویدئو تولید میکنند، با حجم بیشتری از نظراتی روبرویند که یا بیربط به ویدئو است یا جنسی و جنسیتزده. پژوهشهای دیگر نیز همه تأییدی است از خشونت گسترده علیه زنان در فضای مجازی.
هرازچندگاهی حادثهی تجاوز یا آزارجنسی در گوشهوکناری از کشور سرخط خبرها میشود. گزارش این گونه اخبار ملاحظات و ظرائفی میطلبد که غالباً مورد توجه روزنامهنگاران در رسانههای فارسیزبان نیست. این مقاله به مهمترین اصول در پوشش و بازنشر اخبار آزار جنسی میپردازد.