آن را «غرابِ شیطان» می‌نامند. کشتی افسانه‌ای که ناخدایان هرمزگانی را در اعصار نه چندان دور اسیر خود می‌کرد و حالا بعد مدت‌ها گویا دوباره زنده شده است. صیادان هرمزگانی مدتی است که کشتی‌های چینی صید ماهی را به این نام خطاب می‌کنند. کشتی‌هایی که به‌رغم شکایات محلی‌ها تا مدت‌ها از سوی مسئولان خطای دید انگاشته می‌شد و وجودشان تکذیب می‌شد.
آیا می‌توان از «حق» برخورداری از محیط زیستِ سالم نام برد؟ آیا دسترسی به محیط زیست سالم و امن در زمره‌ی «حقوق بشر» طبقه‌بندی می‌شود؟ اگر چنین است، تأمین و تضمین این حق در گرو تقویت «نهاد دولت» است یا تضعیف آن؟
پیتر سینگر، متولد ۱۹۴۶ در ملبورن و استاد بازنشسته‌ی دانشگاه پرینستون، یکی از تأثیرگذارترین فیلسوفانِ معاصر اخلاق است، به‌ویژه به علت آثاری که در زمینه‌ی اخلاق کاربردی (شامل حقوق حیوانات و اخلاق زیستی) و دیگردوستیِ مؤثر منتشر کرده است.
آمار گمرک ایران نشان می‌دهد که از آغاز فروردین تا پایان بهمن ۱۴۰۳، ارزش واردات ایران از آمریکا بیش از ۹۲ میلیون دلار و ارزش صادرات ایران به آمریکا کمتر از ۲۰۰ هزار دلار بوده است.
اخلاق زیست‌محیطی در این رویکرد چنین تعریف می‌شود: «ما مسئولیت داریم که از طبیعت محافظت کنیم زیرا هر موجود زنده‌ای دارای ارزشی مستقل و اخلاقی است که باید محترم شمرده شود.»
«آب، منبع انسانیِ مشترک میان همه‌ی ماست. وقتی داستانی را درباره‌ی تشنگی در روستایی در جنوب عراق روایت می‌کنم، خواننده در هنگام خواندن این روایت، از ماهیت سیاست در عراق نمی‌پرسد بلکه با این وضعیتِ انسانی احساس همدلی می‌کند.»
جهانی‌سازی برآیند دانش مدرن و محصول نهاییِ انقلاب صنعتی و دویست سال تکاپوی بشر در مسیر رشد و توسعه است. اما بعضی می‌توانند بدبینانه بگویند که این مسیر به خوبی طی نشده است و به سمت آرمان‌شهر (اتوپیا) هم نیست.
آیندگانِ ما، به فرض بقای انسان بر زمین، خیلی تنهاتر از ما خواهند بود. ما در جهانی به قطر ۹۳ میلیارد سال نوری تنها هستیم و آنها در جهانی به قطر ۲ تریلیارد سال نوری تنها خواهند بود.