آیا امید همیشه چیز خیلی خوبی است؟ آیا امید نوعی بزدلیِ اخلاقی نیست که به ما اجازه میدهد از واقعیت بگریزیم و درد و رنجِ بشر را طولانیتر کنیم؟
وقتى در نوامبر سال پیش کتاب خاطرات میشل اوباما با عنوان شدن انتشار یافت به چند ماه نکشید که این کتاب به پرفروشترین کتاب در تاریخ خاطرهنویسى جهان بدل شد. اگر کسى با خواندن عنوانِ نامأنوس کتاب وسوسه شود که بداند این عنوان به چه چیز اشاره دارد کافى است که نگاهى به فهرست کوتاه کتاب بیندازد تا پاسخش را مستقیماً از میشل اوباما بگیرد...
مردم آمریکا، از گوشهوکنار کشور، در ۸ سال ریاستجمهوری باراک اوباما، خطاب به او نوشتند و اکثر آنها در کمال ناباوری، جواب نامهشان را دریافت کردند. کتاب تازهی جین ماری لاسکاس که نویسنده، روزنامهنگار و استاد ادبیات انگلیسی در دانشگاه «پیتزبورگ» است، به زیر و رو کردن و بررسی میلیونها نامهای اختصاص دارد که خطاب به اوباما نوشته شد.
پس از انتخاب اوباما به عنوان اولین رئیس جمهور سیاهپوست آمریکا، آیا میتوان گفت که سیاست هویت، دیگر نقشی اساسی در نظام سیاسی آمریکا ندارد؟ آیا این انتخاب بر افزایش تحرک اجتماعی «گروه فرودستان» دلالت دارد؟
آیا برای بنا کردن جامعهای «مطلوب» و عدالتمحور، باور به کرامت انسانی کافی است؟ جایگاه عشق و همدلی در سیاستهای لیبرال جامعه امروز کجاست؟ چه رابطهای میان عشق، عواطف و سیاست وجود دارد؟ نوسبام، فیلسوف آمریکایی، به این پرسشها میپردازد.