علاقه‌ی من به مطالعه از سنِ خیلی کم آغاز شد، زمانی که برایم داستان پری دریایی کوچک، اثر هانس کریستین آندرسن را خواندند.
اهدای جایزه به فوسه نشان می‌دهد که جایزه‌ی نوبل مسیر خود را تغییر داده است و ادبیات ناب را بر هر چیز دیگری مقدم می‌داند.
در دسامبر ۲۰۰۸، یک‌صد سال پس از انتشار نخستین قانون اساسیِ چین و هم‌زمان با شصتمین سالگرد تصویب «اعلامیه‌ی جهانیِ حقوق بشر»، ۳۰۳ روشنفکر، وکیل، فعال، دانش‌پژوه، کارگر، دهقان و کارمند بازنشسته‌ی دولت چین با امضای بیانیه‌ای معروف به «منشور ۰۸» خواهان اصلاحات دموکراتیک ــ از جمله پایان یافتن حکومت تک‌حزبی ــ و احترام به حقوق بشر ــ از جمله آزادی بیان ـ در این کشور شدند.
لیو شیا، شاعر و عکاس چینی، بعد از هشت سال حبس در خانه‌ی خود، در این هفته آزاد شد و به آلمان رفت. او همسر لیو شیائوبو بود- نویسنده، منتقد و فعال حقوق بشر چینی، و برنده‌ی جایزه‌ی نوبل که پارسال درگذشت. شیائوبو در سال ۲۰۰۹ در چین به اتهام «تحریک برای براندازی نظام» به یازده سال حبس محکوم شده بود. دولت چین ادعا می‌کند او به نشر اکاذیب برای بی‌اعتبار کردن دولت چین اعتراف کرده بود.
