اکنون ابراهیم اصیل پس از سال‌ها تبعید به دمشق بازگشته و با هموطنانش در شادیِ پس از آزادی شریک شده است. دوباره به سراغ او رفتم تا این‌بار درباره‌ی به ثمر نشستن قیام مردم سوریه، وضعیت امروز و فردای سوریه، و نیازها و اولویت‌های این کشور با یکدیگر گفت‌وگو کنیم.
چهار دهه‌ی قبل، میلان کوندرا جُستاری درباره‌ی اروپای مرکزی نوشت که به یکی از مؤثرترین مداخله‌های سیاسیِ رمان‌نویسانِ معاصر تبدیل شد. این واقعیت که پارسال این جستار دوباره در قالب یک کتاب منتشر شد گویای تأثیر ماندگارِ آن است.
دوره‌های طرفداری از اروپا در روسیه اغلب مقارن با علائم موفقیت اروپا و پروژه‌ی اروپایی است و توسط آن برانگیخته می‌شود. برعکس، سرخوردگی از اروپا و شیوع نیروهای ضداروپایی در روسیه مقارن با دوره‌هایی از بحران، بی‌ثباتی و تردید در درون خودِ اروپاست.
اورول بقیه‌ی عمرِ خود را صرف تلاش برای روشن کردن این موضوع کرد که چپ هم معادل آرمان‌خواهانِ متعهد به حقوق بشر، برابری، و عدالت است و هم مترادف با طرفداران استالینیسم که نقطه‌ى مقابل همه‌ی آن چیزها بودند.
سرگی مدودف، متخصص دوران پساشوروی، در گفت‌وگو با روزنامه‌ی فرانسویِ «لوموند» به ما یادآوری می‌کند که «روسیه قدرتی جنگاور و پلیسی است که در طول قرن‌ها نه تنها با همسایگان بلکه با ملتِ خود نیز همیشه در جنگ بوده است». گرایشی که تحت فرماندهیِ پوتین با حمله به اوکراین تشدید شده است.
کازاک به‌معنای «ماجراجو» یا «آزادمرد» است. مردمانی که از دیرباز در منطقه‌ای از قفقاز، جنوب غربی روسیه و بخش‌هایی از اوکراین می‌زیستند، در میان سه امپراتوری عثمانی، روسیه و لهستان.