عبدالرحمن برومند، حقوقدان، عضو سابق «جبهه ملی ایران» و از اعضای بلند پایهی «نهضت مقاومت ملی» بود که پس از انقلاب سال ۱۳۵۷، توسط شاپور بختیار تأسیس شد. او از جمله قربانیان قتلهای خارجی حکومت ایران محسوب میشود. برومند روز ۲۹ فروردین سال ۱۳۷۰ در مقابل آپارتمان مسکونی خود در پاریس با ضربات کارد کشته شد. به مناسبت سالگرد قتلهای سیاسی در ایران، با لادن برومند، از بنیانگذاران «بنیاد برومند» دربارهی فعالیتها و اندیشههای پدرش گفتگو کردیم.
تشکلهای زنان در دورهی نخست حکومت محمدرضا شاه (از 1320 تا 1332)، نتوانستند به خواستههای خود برای تغییر وضعیت حقوقی و سیاسی زنان دست پیدا کنند. با این حال، از یک سو راه را برای فعالیت سازمانیافتهی زنان در احزاب سیاسی باز کردند و از سوی دیگر با پیگیری خواستههایشان – به ویژه در زمینهی حق رأی – بستری برای تحقق آنها در دهههای ۴۰ و ۵۰ خورشیدی فراهم کردند.
تشکلهای زنان در دورهی نخست حکومت محمدرضا شاه (از 1320 تا 1332)، نتوانستند به خواستههای خود برای تغییر وضعیت حقوقی و سیاسی زنان دست پیدا کنند. با این حال، از یک سو راه را برای فعالیت سازمانیافتهی زنان در احزاب سیاسی باز کردند و از سوی دیگر با پیگیری خواستههایشان – به ویژه در زمینهی حق رأی – بستری برای تحقق آنها در دهههای ۴۰ و ۵۰ خورشیدی فراهم کردند.