یک گفتگوى دشوار سه نتیجه‌ی بالقوه دارد: یک راه‌حل تمام‌عیار (وسوسه‌انگیز، اما غیرواقعی)، یک برنامه (نقشه‌ای برای رسیدن به راه‌حل) یا نوعی تفاهم (که آگاهی جدیدی از چگونگى تجربه‌ى طرف مقابل به دست می‌دهد و شالوده‌ى محکمی را بنا می‌نهد که بر اساس آن می‌توان به برنامه و راه‌حلی دست یافت). در تلاش برای انجام گفتگویی دشوار بدون حضور میانجی، توصیه می‌کنم ابتدا به دنبال تفاهم باشید.
پیشرفت فناوری و تعاملات آنلاین چه بخشی از ویژگی‌های ما را برجسته کرده است؟ چرا شبکه‌های اجتماعی به صحنه‌ی ابراز مخالفت و دشمنی کاربران با یکدیگر تبدیل شده؟ روش صحیح گفتگو و ابراز مخالفت چیست و چطور می‌توان اختلاف نظر را نه مایه‌ی دشمنی بلکه به ابزار فهم و درک متقابل تبدیل کرد؟
آیا حذف افراد از رسانه‌های اجتماعی، به شکلی بنیادین موجب تغییر نحوه‌ی سازمان‌دهی سرگرمی و تفریح می‌شود؟ اگر شاخص‌های گفتگوهای روزانه‌ی خود را تغییر ندهیم و همگی از این رسانه‌ها خارج نشویم، پاسخ مثبت است.
نواندیشان اسلامی در ایران چه دیدگاه و تعاملی با آیین‌های بابی و بهائی دارند، و ورای توجه به حقوق شهروندی بهائیان در سال‌های اخیر، چقدر با تاریخ و اندیشه‌های بابی و بهائی، آشنایی دارند؟ این شناخت تا چه حد ضروری است؟ این پرسش‌ها را با صدیقه وسمقی، اسلام‌پژوه و تحلیل‌گر مسائل اجتماعی، مطرح کرده‌ایم.
ما گزافه‌گویی می‌کنیم، دروغ می‌گوییم، مزخرف می‌گوییم، شوخی و مزاح می‌کنیم، رمان می‌نویسیم، استعاره به کار می‌بریم و کنایه و طنز. در تمام این موارد روشن است که ما واقعاً حقیقت را بر مبنای بهترین شواهد موجود، آن‌گونه که می‌دانیم، بیان نمی‌کنیم. اما تفاوت‌های زیادی میان این پدیده‌ها وجود دارد.
شکی نیست که تغییر اقلیم مسئله‌ای علمی است و بسیار مهم است که به شکلی علمی به آن پرداخته شود؛ اما تغییر اقلیم مسئله‌ای سیاسی نیز هست ــ و باید از منظر سیاست نیز به آن پرداخت.