نام «چوچارا» نخستین بار در مراسم اهدای جوایز اسکار سال ۱۹۶۰ شنیده شد. عنوان دیگر این فیلمِ ویتوریو دسیکا «دو زن» بود که بازیگر نقش اولِ زن آن، سوفیا لورن، جایزه‌ی اسکار را به خود اختصاص داد.
چقدر تجاوز یا شواهد تجاوز کافی‌ست تا زنان بازمانده‌ی خشونت‌های جنسی بتوانند غرامت بگیرند یا به عدالت برسند؟ آیا مردانی که در دوران جنگ به آنها تجاوز جنسی شده است هم می‌توانند متجاوزان را به دادگاه بکشانند؟ چه تجربه‌ای در زمینه‌ی به دادگاه کشاندن متجاوزان جنسی وجود دارد؟
فاتیح آکین در یکی از اولین مصاحبه‌ها بعد از اکران فیلم اخیرش در شصت‌ونهمین جشنواره‌ی فیلم برلین در پاسخ به این که چرا آن صحنه‌های خشنِ قتل و تجاوز را با آن جزئیات به تصویر کشیده، می‌گوید: «می‌خواستم بیننده را از آن برحذر دارم.»
نادیا مراد به همراه دنیس موکویگی برنده‌ی جایزه‌ی صلح نوبل ۲۰۱۸ شد. او در سخنرانی‌اش در اسلو گفت تنها جایزه‌ای در جهان که می‌تواند شرافت ما را بازگرداند عدالت و مجازات مجرمان است. نادیا از اقلیت قومی-مذهبیِ ایزدی اهل روستای کوجو در عراق و از قربانیان داعش است که در سال ۲۰۱۴ شش برادر و مادرش در کنار ۶۰۰ نفر ایزدی در حمله‌ی داعش به روستای آنها کشته شدند و خود او نیز برای مدتی به اسارت داعش در آمد.
تیموتی سی مارشل، روان‌شناس بالینی و مدیر «مرکز نوآوری‌های سلامتی اسکورتون» در دانشگاه کورنِل بیش از ۳۵ سال که در مورد خشونت جنسی کار کرده است. او معتقد است که قربانیان تعرض جنسی غالباً می‌ترسند که دیگران حرفشان را باور نکنند یا انگشت اتهام را به سویشان نشانه بروند.
از پدرسالاری در افغانستان تا انزوای عاطفی در نیوزیلند و محرومیت از حق رأی در سوئیس، و از خشونت جنسی در جمهوری دموکراتیک کنگو و کلمبیا تا بنیادگرایی دینی در عربستان سعودی، زنان با مشکلات و تبعیض‌های گوناگونی روبرو بوده و هستند. عرفان ثابتی به مناسبت روز جهانی زنان به معرفی شش فیلم جدید داستانی و مستند پرداخته که در جشنواره‌های بین‌المللی درخشیده‌اند.