اجرا و چیدمانِ #جانآدمیمفت را جمعه سومِ بهمن ماه، در خیابان، مقابلِ تالار وحدت، که در آن دوسالانه‌ی ملی مجسمه‌سازیِ تهران برپاست، اجرا کردم. این سومین سالی‌ست که همزمان با یک جشنواره به آنجا می‌روم و حتی اگر بادِ موافق هم نوزد من اثرم را در خیابان به دنیا می‌آورم، در همین تهرانِ خودمان که شهردار همه‌جایش نوشته است شهری برای همه!
همزمان با برگزاری سی‌و‌پنجمین جشنواره‌ی موسیقی فجر، در بخشِ خارج از همه‌ی مسابقات، برای دومین سال مقابلِ تالار وحدت، یعنی در خیابان ایستادم و با رعایتِ کاملِ موازین اخلاقی و قانونی در زیرِ شعارِ سفیدِ شهرداری که نوشته است: «تهران شهری برای همه» پرفورمنس آرتِ آداجیوی ۷۵۲ را به یادِ آن پروازِ همیشگی اجرا کردم.
همزمان با سی وچهارمین جشنواره‌ی موسیقی فجر، اجرایی در خیابان داشتم در مقابل تالار وحدت، اجرای ناله سرکن. اجرایم برای صداهایی که برای خواندن ترکِ وطن می‌کنند، برای نگاه پرحسرت دختر نوازنده‌ی اصفهانی که پارسال نگذاشتند روی صحنه برود، و برای تمام زنان سرزمینم بود که لالایی‌هایشان هم بی صداست.