فساد را اغلب یکی از بزرگ‌ترین موانع تحقق عدالت و رفاه در سراسر دنیا می‌دانند. در کشورهایی مثل ایران که فساد نظام‌مند بر همه‌چیز، از اقتصاد تا حکمرانی، تأثیر می‌گذارد پرسش این است: وقتی که از نظام‌های داخلی کاری ساخته نیست چه کسی افراد و نهادهای فاسد را ملزم به پاسخ‌گویی می‌کند؟
عقیده‌ی مقبول این بوده که کارکرد دموکراسی اساساً منوط به این است که ما – شهروندان – به حداقلی از اشتراک نظر دربارهی چیستیِ «واقعیت» رسیده باشیم. البته، لازم نیست که همه‌ی ما طرز فکر همسانی در مورد مسائل بنیادین داشته باشیم، ...این اواخر اما دست‌یابی به همین اجماع حداقلی هم دشوار به نظر می‌رسد.
من در دو سال و نیم گذشته انگیزه‌های تروریست‌ها را مطالعه کرده‌ام تا بتوانم به پیشبرد بحث دربارهی پیشگیری از حملات بعدی کمک کنم. من با روان‌شناسان، افراط‌گرایان سابق، کسانی که با متهمان تروریستی در زندان کار می‌کنند، مأموران عالی‌رتبه‌ی پلیس و قربانیان مصاحبه کرده‌ام...
خانواده دیگر یک‌بُعدی نیست و شکل‌های مختلفی پیدا کرده است. تشکیل خانواده و حفظ آن با سختی‌هایی همراه است اما این چیزی نیست که بتوان از آن به راحتی چشم‌پوشی کرد. بنابراین، انسان مدرن به راه‌های مختلفی برای تشکیل خانواده می‌اندیشد.
حیوانات پرورشی یا دام‌ها دارای شخصیت‌اند، درد و رنج را حس می‌کنند، حتی حس عاملیت دارند. چرا ما زندگی در نومیدی مطلق را به آنها تحمیل می‌کنیم؟
تا به حال به آدم‌هایی که فکر می‌کنند «عقل کل» هستند برخورده‌اید؟ شاید حقیقت این است که خود ما هم فکر می‌کنیم از خیلی چیز‌ها - از سیاست روز تا مشکلات اجتماع - سر در می‌آوریم. اما آیا اینکه منِ نوعی چنین فکر کنم، واقعاً خطری برای اجتماع محسوب می‌شود؟
در ۱۸۳۷، میرزا صالح شیرازی نخستین روزنامه‌ی ایرانی را در تهران منتشر کرد. وی یکی از پنج دانشجویی بود که با حمایت عباس میرزا ولیعهد و با هدف فراگیری علوم مدرن اروپایی رهسپار انگلستان شدند. میرزا صالح در مدت اقامت خود در انگلستان..
امپراتوری‌ها، هزاران سال، بخشی از تاریخ بشر بوده‌اند. آیا امپراتوری لزوماً بد به حساب می‌آید؟
۱۲ سال پیش، وقتی دلارام علی، پس از شرکت در تجمع زنان برای اعتراض به قوانین تبعیض‌آمیز به دو سال و شش ماه حبس تعزیری محکوم شد، چنین حکمی سنگین و طولانی به نظر می‌آمد. حالا اما حکم‌های زندان اغلب چند دهه‌ای است...
ایلهان اوزگل برای دیدار با پدر کهنسال و بیمارش به روستای عیاش رفته بود. او سوار بر هوندا سیویکِ خود در راه بازگشت از این روستا به آنکارا بود که فهمید اخراج شده است...
«می‌فرستیمت بند عمومی، وسط زندانی‌های خطرناک که حالت جا بیاد.» این تهدیدی است که بسیاری از زندانیان سیاسی از قاضی یا بازجوی پرونده‌شان شنیده‌اند. خطری که گاه از آنچه قاضی و بازجو گفته‌اند فراتر نیز می‌رود...
آواز خواندن مقوله‌ای جهان‌شمول است. در تمامی فرهنگ‌ها وجود دارد و به‌رغم اعتراضات به صدای بد، تقریباً همه قادر به خواندن هستند... برای من و همکارانم این پرسش مطرح شد که آیا آواز خواندن رفتاری است که برای پیوند دادن گروه‌ها تکامل یافته است؟
در ۱۲ آوریل ۱۷۶۴، شهروندان میلان شاهد قتل فجیع... لوییسِتی بودند. وی پس از آن که به لواط متهم شد، به مرگ محکوم شد. لوییسِتی را خفه کردند و سپس در برابر جمعیت بر روی دیرک به آتش کشیدند. نخبگانِ حاکم در سراسر اروپا باور داشتند که عدالت کیفری ضروری است و اجرای آن باید در برابر دید همگان صورت بگیرد...
هر چند در فاصله‌ی سال‌های ۱۹۹۰ و ۲۰۰۸ تبعیض مذهبی در خلیج فارس در کل اندکی کاهش یافت اما در تفسیر این امر باید به‌شدت محتاط بود. این کاهش را می‌توان ناشی از حمله‌ی آمریکا به عراق دانست. در دوران حکومت صدام حسین، تبعیض بسیار زیادی علیه شیعیان وجود داشت که به تبعیض علیه شیعیان در عربستان شبیه بود.
بوستان هنرمندان دو بوستان است، هم بوستانی است که هنرمندان در آن خانه کرده‌اند و هم بوستانی است که هنرمندان خود مُدام آن را می‌سازند و برمی‌چینند و دوباره برپا می‌دارند، در هر آفرینش هنریِ خود. به عبارت دیگر، آن مظهرِ باغ در باغ است، تحققِ باغی پیدا و باغی ناپیداست. چه بسا کَسا که فرورفته در خویشتن به آن قدم گذارد و از درون خود جدا نشود تا باغ را ببیند و احساس کند، تا آنکه از باغِ پیدا به باغ ناپیدای سرای هنر وارد شود.
در میانه‌ی دهه‌ی اول این قرن، یک متخصص علوم سیاسی با پیشنهاد عجیبی به سراغ عصب‌شناسی به نام رید مونتِگیو رفت. او گفت که وی و همکارانش شواهد و مدارکی دارند که نشان می‌دهد گرایش سیاسی ممکن است تا حدی موروثی باشد و با واکنش فیزیولوژیک ما به تهدیدها بتوان به آن پی‌برد.
«هیئت بین‌المللی نجات» از نقاشی کودکان به عنوان روشی برای ابراز احساسات یا پردازش آسیب کودکان استفاده کرده است. نقاشی‌هایی که در ادامه می‌بینید برگرفته از پروژه‌ی «هیئت بین‌المللی نجات» در کامبوج در دوران نسل‌کشی، سیرالئون و اوگاندا در اوایل قرن بیست و یکم و در اردن در همین سال گذشته است. این نقاشی‌ها مسائلی از قبیل رنج آوارگی، خشونت و جدایی را از منظر خود کودکان نشان می‌دهد...
در بهار ۱۹۸۹، اتفاقی رخ داد که حتی به خواب هم نمی‌دیدم: به «مؤسسه‌ی تاریخ و بایگانی» در مسکو دعوت شدم تا برای دانشجویان دربارهی سرنوشت زندانیان سابق گولاگ سخنرانی کنم. بعد از سخنرانی یک نفر از من پرسید که آیا هرگز در زندگیِ واقعی یک حامی استالین را دیده‌ام یا نه. اول خندیدم اما بعد...