در سال ۱۸۹۲ میلادی، شارلوت پرکینز گیلمن، نویسنده و فعال اجتماعی آمریکایی، داستان «کاغذ دیواری زرد» را در مجلهی نیو اینگلند منتشر کرد. داستانی که انگار ادبیات زنان را به قبل و بعد از خود تقسیم کرد. داستانی که مستقیم انگشت روی یک رویهی ترسناک و رایج دوران علیه زنان گذاشت و صدای اعتراض و نگرانی زنان را عمومی کرد.
«رسانههای جدید حقیقت را نصفهنیمه پخش میکنند و پر از تبلیغات و دروغاند. خودمداری را تشویق میکنند، و این گونه جوامع بشری را تکهپاره و از هم گسیخته میکنند. به این ترتیب، هر آماتوری اجازه مییابد که نویسنده شود و گفتگوی عمومی را تنزل دهد.» این حرف آشنا به نظر نمیرسد؟
در میان اهل فرهنگ در عراق ضربالمثلی رایج است با این مضمون که «کتابها[ی عربی] در مصر نوشته میشوند، در لبنان چاپ میشوند و در عراق خوانده میشوند.» بغداد به عنوان یکی از مراکز اصلی فرهنگ در جهان عرب، بعد از...
«زاگرس» (2017)، نخستین فیلم بلند سهیم عُمَر خلیفه، از منظری تازه و دلهرهآور به معضل اجتماعیِ قتلهای ناموسی میپردازد... این فیلم نه تنها شخصیت زن اصلی را قربانیِ سنتهای بیرحم و عقاید منسوخ معرفی میکند بلکه شخصیت مرد اصلی را هم به خودیِ خود قربانیِ این شرایط نشان میدهد.
«بهشت دسته جمعی» محصول چهار سال کار آتفه چهارمحالیان با کودکان محرومِ دروازه غار است که به داستاننویسی مشغول شدهاند. در این گفت و گو، چهارمحالیان از این کتاب، تجربهی کارش با کودکان و جایگاه کنونی شعر در جامعهی ما میگوید.
الیاس الموصلی (یک کشیش کلدانی از بغداد) در قرن هفدهم با اجازهی ملکهی حاکم اسپانیا، به پوتوسی (در آمریکای جنوبی) رسید تا برای کلیسای جنگزدهی خود در عراق کمک مالی دریافت کند. دون الیاس باور داشت که نقرهی پوتوسی میتواند مانع از حملات عثمانیهای سنی و صفویان شیعه شود.