با گذشت شش سال از آغاز جنگ در سوریه، این کشور همچنان درگیر خشونت و ناآرامی است. در این مدت، انبوهی از مردم و همچنین هنرمندان سوری این سرزمین را ترک کرده‌اند. اما «صفا الست»، زن هنرمندی که در دمشق مجسمه‌سازی می‌کند، در این شهر مانده و به صلح در آینده امیدوار است.
حدود نیم قرن پیش، یک پژوهشگر فمینیست در زمینه‌ی تاریخ هنر پرسید: «چرا تا کنون هنرمندان زن بزرگی وجود نداشته‌اند؟» موج جدید نمایشگاه‌های کاملاً زنانه این سؤال را دوباره مطرح می‌کند – و البته جوابی هم برای آن دارد.
آیا می‌دانید 500 سال قبل سنبوسه را چگونه تهیه می‌کردند؟ دستور پخت سنبوسه و غذاهای دیگر در کتابی به نام «نعمت‌نامه» محفوظ مانده است. این کتاب به زبان فارسی است و در قرن شانزدهم و به درخواست یکی از شاهان هند نوشته شده است.
آیا روزنامه‌نگاری می‌تواند، از دل اخبار مربوط به جنگ و کشتار، جهانِ ما را یک گام به صلح نزدیک‌تر کند؟ آیا در کنار صفحاتِ محبوبِ حوزه‌ی سلامت در روزنامه‌ها و مجلات به صفحاتی مخصوصِ صلح نیاز نداریم؟ دو یادداشت زیر پاسخ‌هایی به این پرسش‌ها ارائه می‌کنند.
آیا غذا می‌تواند ملت‌هایی را که سال‌هاست بر سر دین می‌جنگند، کنار هم بنشاند؟ یا برعکس، به اختلافات جدیدی میان‌شان دامن می‌زند؟ شاید با خواندن حکایت «حموس»، غذایی که لبنانی‌ها، اسرائیلی‌ها، فلسطینی‌ها، مصری‌ها و سایر ملل خاورمیانه، آن را متعلق به خود می‌دانند، بتوان به نتیجه‌ای رسید.
وجه تمایز فیلم‌های کیارستمی چیست؟ آیا می‌توان آثار او را تغزلی دانست؟ چرا عرضه‌ی فیلم‌های وی برای پخش‌کنندگان آمریکایی دشوار بود؟ وقتی از «فریب ساختاری» در آثار کیارستمی سخن می‌گوییم از چه حرف می‌زنیم؟