خانه‌های خشمگین
نثار محمدی
محله‌ی «منبع آب» (یا کوی منبع آب) در شرق اهواز و در منطقه‌ی هفت شهرداری قرار دارد و یکی از نخستین محلات کارگرنشین و حاشیه‌نشین این شهر است.
«محاکمه در توکیو»؛ کتابی درباره‌ی دشواریِ رسیدگی به جنایت‌های جنگی
نیل اشرسون
همه‌ی وکلا، سیاستمداران و تاریخ‌نگارانِ اروپایی و آمریکایی محاکمه‌ی رهبرانِ آلمانِ نازی در نورنبرگ پس از پایان جنگ جهانیِ دوم را به یاد می‌آورند. اما فقط عده‌ی کمی محاکمه‌ی رهبران ژاپن در دادگاه بین‌المللیِ توکیو را به یاد دارند.
علی‌اصغر حکمت، از ساختن دانشگاه تهران تا وزرشگاه امجدیه
پرویز نیکنام
خدمات فرهنگی علی‌اصغر حکمت به غیر از تألیف و ترجمه، دانشگاه تهران، موزه‌ی ایران باستان، کتابخانه ملی، ورزشگاه امجدیه و تأسیس مدارس متعدد در سراسر کشور است.
رمز و راز تابلوی «پاسخ کازاک‌های زاپروژیا» و خنده‌ی مستانه‌ی شهسواران اوکراین
هرمز دیّار
کازاک به‌معنای «ماجراجو» یا «آزادمرد» است. مردمانی که از دیرباز در منطقه‌ای از قفقاز، جنوب غربی روسیه و بخش‌هایی از اوکراین می‌زیستند، در میان سه امپراتوری عثمانی، روسیه و لهستان.
کافه‌های روشنفکریِ تهران
سیروس علی‌نژاد
چراغ کافه‌های روشنفکری توسط گروه ربعه روشن شد و روشنفکرانِ بعدی آن را فروزان ساختند. صادق هدایت در میان روشنفکران ربعه و غیر ربعه شمع فروزانِ جمع بود.
روایت زنان از شلاق در جمهوری اسلامی
نهال تابش
به گزارش سازمان عفو بین‌الملل، در دهه‌ی ۶۰، شایع‌ترین نوع شکنجه، شلاق زدن با تازیانه یا کابل بود. عنوان رسمیِ شلاق در این دوران «تعزیر» بود.
چرا باید ثروتِ بی‌اندازه‌ی شخصی را محدود کرد؟
اینگرید روبینز، تیم آدامز
«به عقیده‌ی من، برای کسانی که در جامعه‌ای با نظام استوار و قابل‌اعتماد پرداختِ مستمری زندگی می‌کنند، حدِ نصابِ اخلاقیِ ثروت برای هر نفر حدود 1 میلیون پوند، دلار یا یورو خواهد بود.»
هانری کربن، اندیشمندی نگران؛ درباره‌ی کربن و تشیع سیاسی
بابک مینا
او نه تنها ربطی به انقلاب اسلامی و تشیع سیاسی نداشت بلکه خصم سرسختِ آن و از معدود کسانی بود که تحلیل فلسفی-الهیِ ژرفی از امکان وقوع انقلاب اسلامی به دست داد.
فرامرز اصلانی و چهار دهه محبوبیتِ بی چون‌وچرا
امیر بهاری
اصلانی بارها تأکید کرد که موسیقی و هنر را وسیله‌ای برای ابراز منویات و احساساتِ درونیِ خود می‌داند و از همین رو برای شعر/ترانه اهمیتی فراتر از موسیقی قائل بود.
جنگ مسجد گوهرشاد؛ ماجرای مسجد گوهرشاد به روایت کتاب «بهلول و رضاشاه»
عباس میلانی
این گمانِ نادرست رواجی گسترده دارد که ماجرای گوهرشاد در اعتراض به کشف حجاب اجباری بود. اما این قانون ماه‌ها بعد از واقعه‌ی گوهرشاد وضع شد. حتی می‌توان با تکیه بر منابعی متعدد گفت چند و چون آن قانون تا حد زیادی واکنش رضاشاه به «جنگ گوهرشاد» بود.
تسخیر توئیتر فارسی به دست حساب‌های ناامن
الهه رضوی
از مدت‌ها قبل فضای حاکم بر شبکه‌های اجتماعیِ آنلاین طوری بوده است که اگر کاربری بگوید یا نشان دهد که هلیم را با نمک می‌خورد نه با شکر، آماج سنگین‌ترین حملات و رکیک‌ترین ناسزاها قرار می‌گیرد.
۹ میلیون بی‌سواد و ۹۳۰ هزار بازمانده از تحصیل در ایران
همایون معمار
بنا بر جدیدترین گزارش مرکز آمار ایران، تعداد افراد بازمانده از تحصیل با رشدی ۲۶ درصدی از بیش از ۷۷۷ هزار نفر در سال تحصیلیِ ۱۳۹۴-۱۳۹۵ به مرز ۹۳۰ هزار نفر در سال تحصیلیِ ۱۴۰۱-۱۴۰۲ رسیده است.
عجب شجاعتی! گفتم که این جوان‌ها را دست‌کم نگیرید!
خدیجه مقدم
نوعی دورهمیِ صمیمانه است. چند تن از دوستانِ همدل در خانه‌ی مرضیه گرد هم آمده‌اند ... طبق معمول سرِ حرف از اوضاع ناگوار سیاسی و اقتصادیِ ایران باز می‌شود و گفت‌وگو درباره‌ی چگونگیِ خروج از وضعیت به‌شدت بحرانیِ موجود، گل می‌کند.
دنیا چگونه غرب را ساخت
استیون پول
مفهوم تمدن غربی نیز مثل راه‌آهن و تلگراف یکی از ابداعات قرن نوزدهم است.
سانسور، اعتراف اجباری و فیلترینگ در کوبا
امید احسانی
فیدل و همرزمانش پس از تکیه دادن به تخت حکمرانی، راویِ همان حکایت تکراریِ تاریخ شدند: «مبارزه برای مردم پیش از دستیابی به قدرت» و «مبارزه علیه مردم برای ریشه دواندن و باقی ماندن در قدرت»!
«پوتین: زندگی و زمانه‌اش»؛ نگاه به دنیا از چشم پوتین
هرمز دیّار
پوتینِ فیلیپ شورت، کودکی ریزجثه است، طوری که بعدها در کا‌گ‌ب اسمش را می‌گذارند «شب‌پره.» با این حال، بچه‌ی شرّی است؛ از دیوار راست بالا می‌رود؛ دنبال دعوا می‌گردد و بزن‌بهادر محله است، و درست درس نمی‌خواند.
فلسفه در فرانسه‌ی پس از جنگ از منظر یک دانشجوی ایرانی؛ به یاد کریم مجتهدی
میثم بادامچی
کریم مجتهدی (۱۰ شهریور ۱۳۰۹ ــ ۲۵ دی ۱۴۰۲)، استاد بازنشسته‌ی گروه فلسفه‌ی دانشگاه تهران که مدتی قبل درگذشت، معلم چند نسل از دانش‌آموختگانِ فلسفه در ایران بود.
نگاهی به نمایشگاه‌های دوسالانه‌ی نقاشی در ایران (۱۳۷۰-۱۳۳۷)
چنگیز پهلوان
نخستین نمایشگاه دوسالانه در ایران که «بی‌ینال تهران» نام گرفت در ۲۵ فروردین ۱۳۳۷ در کاخ ابیض برپا شد.
«سیاره‌ی دزدیده‌شده‌ی من»؛ جدال حافظه و فراموشی
فرحناز شریفی در گفت‌وگو با سپهر عاطفی
او سال‌ها در بازار و گوشه‌و‌کنار خیابان‌های تهران، فیلم‌های آرشیوی هشت میلی‌متری را جمع‌آوری کرده و حالا در این فیلم با استفاده از این آرشیو و فیلم‌هایی که با دوربین موبایل گرفته، به بازگوییِ تاریخ غیررسمیِ پس از انقلاب پرداخته است.