فساد را اغلب یکی از بزرگ‌ترین موانع تحقق عدالت و رفاه در سراسر دنیا می‌دانند. در کشورهایی مثل ایران که فساد نظام‌مند بر همه‌چیز، از اقتصاد تا حکمرانی، تأثیر می‌گذارد پرسش این است: وقتی که از نظام‌های داخلی کاری ساخته نیست چه کسی افراد و نهادهای فاسد را ملزم به پاسخ‌گویی می‌کند؟
لاینگ، روان‌کاو اسکاتلندی، در توصیف «دیوانگی» می‌گوید که دیوانگی سفری اکتشافی است که می‌تواند دری به ساحت بی‌کران ابرهشیاری یا ابرفرزانگی باز کند. به نظر لاینگ، هبوط به دیوانگی می‌تواند به جای درهم شکستن، به هشیاری، بیداری، یا جهش بینجامد.
«بهشت دسته جمعی» محصول چهار سال کار آتفه چهارمحالیان با کودکان محرومِ دروازه غار است که به داستان‌نویسی مشغول شده‌اند. در این گفت و گو، چهارمحالیان از این کتاب، تجربه‌‌ی کارش با کودکان و جایگاه کنونی شعر در جامعه‌ی ما می‌گوید.
الیاس الموصلی (یک کشیش کلدانی از بغداد) در قرن هفدهم با اجازه‌ی ملکه‌ی حاکم اسپانیا، به پوتوسی (در آمریکای جنوبی) رسید تا برای کلیسای جنگ‌زده‌ی خود در عراق کمک مالی دریافت کند. دون الیاس باور داشت که نقره‌ی پوتوسی می‌تواند مانع از حملات عثمانی‌های سنی و صفویان شیعه شود.
لهستان در سال‌های اخیر به یکی از نمونه‌های پوپولیسم ملی‌گرا تبدیل شده است. اما در حاشیه، نوعی جنبش مردمی برای اصلاح معایب فرهنگ دموکراتیک کشور پا گرفته است. از این جنبش چه می‌توانیم یاد بگیریم؟
پس از حاکم، بازیگر و مردم، استادیوم به عنوان ضلع چهارم در گردهمایی این عناصر، جزء اصلی پیونددهنده‌ی مردم با سیاست و ایدئولوژیِ مسلط به شمار می‌رود. مکانی که در طول تاریخ دستاویزی برای وحدت ملی و برانگیختن احساسات مردمی و تحریک هیجانات ناسیونالیستی بوده و تبلیغات حکومتی از این راه به ساده‌ترین شکل ممکن به میان اجتماع راه یافته است.
«به مناسبت روز جهانی دموکراسی»: از هنگ کنگ تا مسکو، و از تفلیس تا بلگراد، انبوهی از مردم هر هفته سرگرم اعتراضات خیابانی هستند. آنها اغلب با نیروهای مسلح و عصبانیِ پلیس مواجه‌اند که به باتون و گاز اشک‌آور مجهزند. بعضی از این تظاهرات، بزرگ‌ترین راه‌پیمایی‌هایی هستند که ...
پس از هر حمله‌ی تروریستی، بی‌درنگ می‌پرسیم چه کسی و چرا ممکن است چنین کاری بکند؟ وقتی پای دین در میان است پرسش‌ها تشدید می‌شود. همیشه اوضاع بر همین منوال است، خواه مهاجمان اعضای داعش در حملات پاریس باشند یا...
آیا زمان اول و آخر دارد؟ یا خارج از ما واقعاً وجود دارد؟ آلبرت اینشتین جوان در مباحثه با آنری برگسون فیلسوف در دهه‌ی ۱۹۲۰ ادعا می‌کند که زمانِ فیزیکدان، تنها زمان واقعی است. اینشتین با بالا رفتن سن دوراندیش‌تر شد. او تا هنگام مرگ عمیقاً دچار این مشکل بود که...
زنی که نیمی از صورتش در تشک فرو رفته، به حالتی جنینی روی تختی فلزی خوابیده است؛ زنی دیگر با پاهایی باز در حالی که دامنش به دور کمر جمع شده روی ملحفه‌های سفید دراز کشیده است. سومین زن...
جمهوری آفریقای مرکزی، کشوری کوچک و دور از دریا، از زمان کسب استقلال از فرانسه در سال ۱۹۶۰ گرفتار جنگ‌های داخلی مصیبت‌بار بوده است. اکنون، یک دادستان نظامی سابق در حال نبرد برای جبران این خسارت‌ها است.
کمی دورتر از ردیف مغازه‌های پر زرق‌وبرق محله‌ی «نیشان‌تاشی» در شهر استانبول، در خیابان اصلی میان یک مغازه‌ی عینک‌فروشی و مغازه‌ای که کیف و چمدان ارزان می‌فروشد، پلاک سیاهی، با حاشیه‌ی طلایی رنگ بر سنگ‌فرش خیابان نقش بسته است: «هرانت دینک در ۱۹ ژانویه‌ی ۲۰۰۷، ساعت ۱۵:۰۵ در این‌جا کشته شد.»
فاجعه‌ی زمان ما این است که سقوط فزاینده‌ی سازوکارهای حمایتی زندگیمان با عصر آسیب‌‌های عمومی تطابق یافته است. درست همان وقتی که که نیاز داریم منافع شخصی و کوته‌بینی را کنار بگذاریم، دولتها در گوشه و کنار جهان نمایندگی پست‌ترین و کثیف‌ترین منافع خاص را بر عهده گرفته‌اند.
چقدر تجاوز یا شواهد تجاوز کافی‌ست تا زنان بازمانده‌ی خشونت‌های جنسی بتوانند غرامت بگیرند یا به عدالت برسند؟ آیا مردانی که در دوران جنگ به آنها تجاوز جنسی شده است هم می‌توانند متجاوزان را به دادگاه بکشانند؟ چه تجربه‌ای در زمینه‌ی به دادگاه کشاندن متجاوزان جنسی وجود دارد؟
کم نیستند زنانی که موقع طلاق، مهریه و همه‌ی حق و حقوق و گاه هرچه را که دارند به شوهرشان می‌بخشند تا در عوض حضانت بچه‌ها را بگیرند. اما هنوز چند ماه از جدایی نگذشته می‌فهمند که...
سفر کردن چیست و چه ارتباطی با آزادی دارد؟ سفر با «حضور» ما چه می‌کند؟ آیا عکس‌هایمان از سفر، واقعیتی از آن لحظه به ما نشان می‌دهند؟
هنوز خواب و بیدار بودم. به عادت همیشه که تا چشم باز می‌کنم، گوشی موبایل را از کنار تخت برمی‌دارم. اینستاگرام را باز کردم و پیام نوشین را دیدم. صدا را که شنیدم دیگر قلبم آن‌قدر تند می‌زد که می‌شد صدایش را شنید. لرزش دست‌هایم را به سختی می‌توانستم کنترل کنم و در حالی که رنگ از صورتم پریده بود می‌دانستم که همه چیز در زندگی‌ام عوض شده است.
تصور کنید که جمعیت شهر شما یک‌شبه ۳۰ درصد افزایش یابد. اکثر تازه‌واردها فقیر، گرسنه و بی‌سرپناه هستند و حتی زبان شما را بلد نیستند. بعد تصور کنید که به جای بیرون راندن آنها از شهر، با آغوش باز از ایشان استقبال کنید و به بهترین شکلِ ممکن آنها را جا دهید. به غازیان تپه خوش آمدید، شهر صنعتی در جنوب ترکیه که دقیقاً چنین اتفاق در آن رخ داده است.
چهار دهه پس از استقرار جمهوری اسلامی، خانواده‌های هزاران زندانی سیاسی و عقیدتی که در ایران به دست عوامل حکومت کشته یا ناپدید شده‌اند، هنوز نمی‌دانند چه بر سر عزیزانشان آمده... با شادی صدر، مدیر سازمان «عدالت برای ایران» که به تازگی فراخوانی برای ثبت پرونده‌های ناپدیدشدگان قهری در سازمان ملل منتشر کرده است درباره این موضوع گفتگو کردیم.