کریم عَینوز، کارگردان برزیلی-الجزایریِ مستند فرودگاه مرکزیِ تِمپِلهوف، می‌گوید که آن‌چه او را به ساختن این فیلم برانگیخت «تضاد میان بنای نظامیِ غول‌پیکرِ دوران رایش سوم ]نازی[ و خیمه‌های محقر پناهجویان تازه‌وارد» بود.
مستندِ دختران، به کارگردانی فری ملک‌مدنی، به رؤیاها و آرزوهای دختران نوجوانِ 9 مدرسه در سراسر ایران و موانعِ رسیدن به آن‌ها می‌پردازد. این مستند هفته‌ی گذشته در مدرسه‌ی مطالعات بین‌الملل دانشگاه آمریکایی در واشنگتن دی‌سی به نمایش درآمد.
محمد الدراجی، کارگردان عراقی، با دو فیلم رؤیاها (2006) و پسر بابِل (2010) به شهرتی جهانی دست یافت. جدیدترین اثر او، سفر (2017)، که به موضوع بحث‌انگیز تروریسم می‌پردازد، نخستین فیلم عراقی است که پس از 27 سال در سینماهای این کشور نمایش داده شده است. این فیلم نماینده‌ی عراق در بخش بهترین فیلم غیرانگلیسی‌زبانِ نود و یکمین دوره‌ی جوایز اسکار است. آن‌چه در ادامه می‌خوانید نقدی بر این فیلم و گفتگو با کارگردان آن است.
رادو ژوده، فیلم‌ساز پرآوازه‌ی رومانیایی در «ملت مرده» به بعضی از جنایت‌های حکومت فاشیستی ژنرال یان آنتونسکو در دوران جنگ جهانی دوم می‌پردازد. این مستند، که در جشنواره‌های بین‌المللی با استقبال روبرو شده، در رومانی مخالفت ملی‌گرایانی را برانگیخته که در حسرت دوران سلطه‌ی فاشیسم به سر می‌برند و در پاسخ به فعالان حقوق بشر و روشنفکرانی که آنتونسکو را «جنایتکار جنگی» می‌خوانند، می‌گویند: «خب، که چی؟! همه چیز تو مشتش بود.»
اگر بگویند یکی از بستگانتان مرتکب جنایت یا نقض حقوق بشر شده چه می‌کنید؟ با انکار شواهد در پی دفاع از او برمی‌آیید؟ بی‌اعتنا شانه بالا می‌اندازید و می‌گویید به شما ربطی ندارد و دنبال دردسر نمی‌گردید؟ ادعا می‌کنید که پیوندهای خانوادگی مهم‌تر از آن است که به خویشاوندتان خیانت کنید؟ کارگردان مستند عهد و پیمان آدریانا وقتی شنید که خاله‌ی «عزیز»ش در آدم‌ربایی، شکنجه و قتلِ تعدادی از مخالفان با پلیس مخفیِ مخوف حکومت پینوشه همکاری کرده است، راه دیگری در پیش گرفت.
ژوئیه‌ی امسال در ارمنستان با دو اتفاق مهم همزمان بود: جشن باستانی و مقدس «وارداوار» (یا آب‌پاشی) و همچنین آغاز جشنواره‌ی فیلم «زردآلوی طلایی». برای رفتن به «سینما مسکو»، سالن اصلی برگزاری این جشنواره، باید از چند چهارراه و خیابان در مرکز شهر گذشت تا به میدان شارل آزناوور رسید، و هرچقدر هم که تلاش کنید تا از خیس شدن در امان بمانید، کاری از پیش نخواهید برد!