در نتیجه‌ی تضاد میان هنر اعتراضی و هنر تبلیغاتی، فضایی پدید آمد که در آن خلاقیتِ هنری هم به‌عنوان نوعی مقاومت و هم به‌عنوان ابزاری برای کنترل و نفوذ سیاسی به ‌کار می‌رفت. 

دیوید لینچ، کارگردان و هنرمند شهیر آمریکایی هفتۀ گذشته درگذشت. او همیشه به دنبال یافتن راه‌هایی بود تا بتواند مخاطبانش را قاچاقی به قلمروهای جدیدی از ترس، میل و هوس و لذت وارد کند.

در سال ۱۹۷۶، یک دهه پس از تأسیس دانشکده‌ی هنرهای زیبا در کابل، اولین گروه از زنان افغانستانی در این دانشکده ثبت‌نام کردند.

«من لیسیستراتا هستم. زنی سرکش. رهبریِ یک انقلاب زنانه را در دست گرفته‌ام.» این تک‌گویی ایده‌ی کلیِ نمایش‌نامه‌ی «لیسیستراتا» است، نوشته‌ی آریستوفان، نمایشنامه‌نویس یونان باستان.

«فکرة» نشریه‌ی فرهنگی، ادبی و هنریِ مستقلی است که در سال ۲۰۲۲ تأسیس شد و در رام‌الله در کرانه‌ی باختری منتشر می‌شود.