«مجمع جهانی دموکراسی» که هرساله با شرکت مقامات تصمیمساز سیاسی و فعالان مدنی برگزار میشود، فرصتی برای بحث و گفتوگو و یافتن راهکارهایی برای چالشهای پیش روی دموکراسی در سراسر جهان است. امسال موضوعات اصلی این مجمع «مشارکت عمومی، سیاسی و اقتصادی زنان» و «مبارزه با خشونت علیه زنان با توجه به جنبش #منهم» بود.
موج خیزشهای مردمی موجب شده است بسیاری ایمان خود را نسبت به شعور و خردِ قدرت مردم از دست بدهند. با این حال، بروز چنین قیامهایی در واقع برای پویایی سیاست مدرن ضروری است.
اکنون تقریباً نیمی از کشورهای جهان مجازات اعدام را لغو کردهاند. از فرآیند لغو مجازات اعدام در این کشورها چه میدانیم؟ آیا بین دموکراسی و لغو این مجازات رابطهی معناداری وجود دارد؟ کدام روند برای لغو مجازات اعدام موفقتر بوده است: لغو گام به گام یا یکباره؟ این مقاله به مناسب «روز جهانی مبارزه با مجازات اعدام» (۱۰ اکتبر) از مجموعه مقالات آسو دربارهی اعدام، باز نشر شده است.
ویتولد شابلوفسکی، روزنامهنگار لهستانی، در کتاب جدیدش با عنوان «خرسهای رقصان»، دو داستان تعریف میکند. اولی داستانی واقعی دربارهی خرسهایی است که در سال 2007، پس از ممنوعیت سنت نمایش خرسهای رقصان در بلغارستان، از بند اسارت آزاد شدند. داستان دوم دربارهی آدمهایی است که از چنگ حکومتهای سرکوبگر در کشورهای کمونیستی سابق رهایی یافتند.
تحریمهای اقتصادی مؤثر نیستند اما تأثیر مخرب دارند. مؤثر نیستند، چون اغلب، اهداف کشور تحریمکننده را برآورده نمیکنند. تأثیر مخرب دارند چون به نقض بیشتر حقوق بشر در کشور تحریم شده میانجامند، دموکراسی و گذار به آن را تضعیف میکنند، فساد و خلافکاری را گسترش میدهند و به نابرابری اقتصادی دامن میزنند.
یکی از پیامدهای تحلیلِ ارائهشده در این کتاب این است که باید «ناسیونال سوسیالیسم» آلمانی و «فاشیسم» ایتالیایی را هم جنبشهای پوپولیستی دانست؛ هرچند بیدرنگ باید افزود که اینها فقط جنبشهایی پوپولیستی نبودند بلکه ویژگیهایی داشتند که عناصر ذاتی پوپولیسم به معنای دقیق کلمه نیستند: نژادپرستی، تجلیل خشونت، و پایبندی افراطی به «اصل رهبری».