اوائل دههی هفتاد شمسی و در جدال میان ادبیات جدی و ادبیات رسمی که از سوی حکومت تبلیغ میشد ادبیات سومی زاده شد که با یک تیر دو نشان زد. عام و خاص را مخاطب خود کرد و توانست به فروش بالایی برسد. بامداد خمار با این شگرد آغازگر نوعی از ادبیات عامهپسند شد که محصول پیوند ادبیات خاص و ادبیات عام بود و بعدها از آن به عنوان «ادبیات میانه» یاد شد.
در این گفتگو با دکتر کاظم کردوانی، به بحثِ هویت، و مؤلفههای هویت ایرانی پرداختهایم. دکتر کردوانی جامعه شناس و دبیر سابق کانون نویسندگان ایران، و از رهبران پیشین کنفدراسیون دانشجویان است، و نوشتههای پرشماری دربارهی مباحث فرهنگی-سیاسی ایران دارد.
در ۱۸ ژانویهی سال ۱۹۷۲ میلادی، درهای مغازهای در شهر اوکلند واقع در ایالت کالیفرنیا به روی مشتریان و علاقهمندان باز شد. مغازهای که در نوع خود اولین بود و از همان ابتدا اسمِ بهغایت جدی آن جلب توجه میکرد: «مرکز اتحادیه اطلاعات: مکانی برای زنان». این مغازه، اولین کتابفروشی کاملاً فمینیستی در ایالات متحدهی آمریکا بود. کسبوکاری که مشابه تجارتهای کوچک و مستقل دیگر اداره نمیشد.
در ادامهی گفتوگوهای آسو دربارهی مسائل بنیادی ایران، ماشالله آجودانی میگوید یکی از مهمترین مسائل ما این است که بیش از اصلاح فرهنگ به تغییر سیاسی اهمیت دادیم و فکر کردیم که با سیاست میتوانیم همهی مشکلات را حل کنیم و ایران دیگری بسازیم. این تفکر پاسخ درستی نداد و منجر به مشکلات بسیار اساسی دیگری در ایران شد. ماشاءالله آجودانی، پژوهشگر تاریخ، و نویسندهی چند کتاب مهم، از جمله مشروطهی ایرانی است.
هیچکس نمیداند چه نوع حکومتی تشکیل خواهد شد یا این که طالبان چقدر کنترل و نفوذ خواهد داشت اما برای جوانانی که در سال 2001 و در زمان سقوط طالبان به دست آمریکا و همپیمانانش خردسال بودند، چشمانداز صلح با اسلامگرایان تندرو آمیزهای از ترس و امید میآفریند.
خیزش ملیگرایی هندو به تجدید حیات سنت «شاعری» در دهلی انجامیده است، سنتی که از نظر تاریخی با سیاست مقاومت گره خورده است. ورزشگاه هاکیِ دهلی از چهاردهم تا شانزدهم دسامبر گذشته میزبان «جشنِ ریخته»، جشنوارهی فرهنگی اردو بود. حدود ۱۰۰ هزار زن و مرد از سنین و طبقات گوناگون به این ورزشگاه رفتند تا از برنامههای شعرخوانی، میزگردهای بحث و گفتوگو، و غرفههای آشپزی و خطاطی دیدار کنند. محبوبیت این جشنواره بازتاب ارج و قربی است که مردم برای شعر اردو قائلاند.