ما دوگونه وطن داریم. یکی آنکه میان دریای مازندران و خلیج فارس قرار دارد، با کوههای بلند و رودهای کمآب و صحراهایی فراخ و ریگزارها و شورهزارهایی گرم و خشک و بیشههایی که از چند قرن پیش، باز رو به کاستی داشته است و درختانی که نسل بسیاری از آنها را تبر زغالگران و ارّهی تختهسازان...
ماه گذشته دانشگاه اروپای مرکزی در بوداپست میزبان یووال نوح هراری بود که طی یک سخنرانی چهرهی متفاوتی از ملیگرایی ارائه کرد. تفاوت بین ملیگرایی و مفاهیم رایج و مهمی چون فاشیسم، قبیلهگرایی و جهانیگرایی و رابطهی بین ملیگرایی و دموکراسی مباحث کانونی این سخنرانی بود. نوشتهی زیر ترجمهی این سخنرانی به زبان فارسی است.
تتو تا سالها پیش در ایران ممنوع بود. این روزها بسیارند کسانی که دوست دارند بر بدن خود نقش بیندازند، و استودیوهای تتوی زیرزمینی مشتریان زیادی دارند. تتوکاران در خانههای خود و یا زیرزمینهای اجارهای، استودیو دارند و کار میکنند و به کمک صفحات اینستاگرامی پرمخاطب، هم نمونهی کارهایشان را به نمایش میگذارند و هم قیمت میدهند و هم وقت و قرار مراجعه میگذارند.
یک سالن کوچک با چند غرفهی کتابفروشی و ناشرانی که خودشان در غرفهها کتاب میفروشند، «نمایشگاه کتاب تهران بدون سانسور» است که از چهار سال پیش همزمان با نمایشگاه کتاب تهران در شهرهای مختلف اروپا و آمریکا برگزار میشود. نمایشگاهی که میخواهد فرصتی برای نویسندگانی باشد که به دلیل سانسور، از ارائهی آثارشان در بازار نشر داخل ایران محروم شدهاند.
منیره برادران، نویسنده و فعال حقوق بشر، و زندانی سیاسی در سالهای دههی ۶۰، در گفتگو با آسو دربارهی هویت ملی و چشماندازهای آیندهی ایران میگوید هویت ملی ما امروز مهمتر از همه دفاع از حقوق شهروندی، برابری، رعایت حقوق بشر، دموکراسی و مبارزه با بیعدالتیهای اقتصادی، قضائی و امتیازورزیهای حلقهی قدرت است.
پرسش دربارهی مسایل بنیادی ایران، و تعریف هویت ملی را این بار با داریوش آشوری، زبانشناس و پژوهشگر فلسفهی سیاسی مطرح کردهایم. در این گفتگو به مفهوم ایرانیت، دولت-ملت و پیوند آن با مذهب، زبان و فرهنگ در ایران پرداختهایم.