سهم ارامنهی ایران در انقلاب مشروطیت، حتی با حذف نظریِ نقش ارمنیان غیرایرانی، قابل توجه و ارزشمند است. آنان از ابتدای عصر قاجاریه، به دلیل آشنایی با زبانهای اروپایی، به استخدام دولت درآمدند و به منصبهای ردهبالایی مانند ترجمان، سفیر و حتی وزیر ارتقا یافتند.
پس از حاکم، بازیگر و مردم، استادیوم به عنوان ضلع چهارم در گردهمایی این عناصر، جزء اصلی پیونددهندهی مردم با سیاست و ایدئولوژیِ مسلط به شمار میرود. مکانی که در طول تاریخ دستاویزی برای وحدت ملی و برانگیختن احساسات مردمی و تحریک هیجانات ناسیونالیستی بوده و تبلیغات حکومتی از این راه به سادهترین شکل ممکن به میان اجتماع راه یافته است.
«به مناسبت روز جهانی دموکراسی»: از هنگ کنگ تا مسکو، و از تفلیس تا بلگراد، انبوهی از مردم هر هفته سرگرم اعتراضات خیابانی هستند. آنها اغلب با نیروهای مسلح و عصبانیِ پلیس مواجهاند که به باتون و گاز اشکآور مجهزند. بعضی از این تظاهرات، بزرگترین راهپیماییهایی هستند که ...
پس از هر حملهی تروریستی، بیدرنگ میپرسیم چه کسی و چرا ممکن است چنین کاری بکند؟ وقتی پای دین در میان است پرسشها تشدید میشود. همیشه اوضاع بر همین منوال است، خواه مهاجمان اعضای داعش در حملات پاریس باشند یا...
آیا زمان اول و آخر دارد؟ یا خارج از ما واقعاً وجود دارد؟ آلبرت اینشتین جوان در مباحثه با آنری برگسون فیلسوف در دههی ۱۹۲۰ ادعا میکند که زمانِ فیزیکدان، تنها زمان واقعی است. اینشتین با بالا رفتن سن دوراندیشتر شد. او تا هنگام مرگ عمیقاً دچار این مشکل بود که...
زنی که نیمی از صورتش در تشک فرو رفته، به حالتی جنینی روی تختی فلزی خوابیده است؛ زنی دیگر با پاهایی باز در حالی که دامنش به دور کمر جمع شده روی ملحفههای سفید دراز کشیده است. سومین زن...
جمهوری آفریقای مرکزی، کشوری کوچک و دور از دریا، از زمان کسب استقلال از فرانسه در سال ۱۹۶۰ گرفتار جنگهای داخلی مصیبتبار بوده است. اکنون، یک دادستان نظامی سابق در حال نبرد برای جبران این خسارتها است.
کمی دورتر از ردیف مغازههای پر زرقوبرق محلهی «نیشانتاشی» در شهر استانبول، در خیابان اصلی میان یک مغازهی عینکفروشی و مغازهای که کیف و چمدان ارزان میفروشد، پلاک سیاهی، با حاشیهی طلایی رنگ بر سنگفرش خیابان نقش بسته است: «هرانت دینک در ۱۹ ژانویهی ۲۰۰۷، ساعت ۱۵:۰۵ در اینجا کشته شد.»
فاجعهی زمان ما این است که سقوط فزایندهی سازوکارهای حمایتی زندگیمان با عصر آسیبهای عمومی تطابق یافته است. درست همان وقتی که که نیاز داریم منافع شخصی و کوتهبینی را کنار بگذاریم، دولتها در گوشه و کنار جهان نمایندگی پستترین و کثیفترین منافع خاص را بر عهده گرفتهاند.
چقدر تجاوز یا شواهد تجاوز کافیست تا زنان بازماندهی خشونتهای جنسی بتوانند غرامت بگیرند یا به عدالت برسند؟ آیا مردانی که در دوران جنگ به آنها تجاوز جنسی شده است هم میتوانند متجاوزان را به دادگاه بکشانند؟ چه تجربهای در زمینهی به دادگاه کشاندن متجاوزان جنسی وجود دارد؟
کم نیستند زنانی که موقع طلاق، مهریه و همهی حق و حقوق و گاه هرچه را که دارند به شوهرشان میبخشند تا در عوض حضانت بچهها را بگیرند. اما هنوز چند ماه از جدایی نگذشته میفهمند که...
سفر کردن چیست و چه ارتباطی با آزادی دارد؟ سفر با «حضور» ما چه میکند؟ آیا عکسهایمان از سفر، واقعیتی از آن لحظه به ما نشان میدهند؟
هنوز خواب و بیدار بودم. به عادت همیشه که تا چشم باز میکنم، گوشی موبایل را از کنار تخت برمیدارم. اینستاگرام را باز کردم و پیام نوشین را دیدم. صدا را که شنیدم دیگر قلبم آنقدر تند میزد که میشد صدایش را شنید. لرزش دستهایم را به سختی میتوانستم کنترل کنم و در حالی که رنگ از صورتم پریده بود میدانستم که همه چیز در زندگیام عوض شده است.
تصور کنید که جمعیت شهر شما یکشبه ۳۰ درصد افزایش یابد. اکثر تازهواردها فقیر، گرسنه و بیسرپناه هستند و حتی زبان شما را بلد نیستند. بعد تصور کنید که به جای بیرون راندن آنها از شهر، با آغوش باز از ایشان استقبال کنید و به بهترین شکلِ ممکن آنها را جا دهید. به غازیان تپه خوش آمدید، شهر صنعتی در جنوب ترکیه که دقیقاً چنین اتفاق در آن رخ داده است.
چهار دهه پس از استقرار جمهوری اسلامی، خانوادههای هزاران زندانی سیاسی و عقیدتی که در ایران به دست عوامل حکومت کشته یا ناپدید شدهاند، هنوز نمیدانند چه بر سر عزیزانشان آمده... با شادی صدر، مدیر سازمان «عدالت برای ایران» که به تازگی فراخوانی برای ثبت پروندههای ناپدیدشدگان قهری در سازمان ملل منتشر کرده است درباره این موضوع گفتگو کردیم.
عقیدهی مقبول این بوده که کارکرد دموکراسی اساساً منوط به این است که ما – شهروندان – به حداقلی از اشتراک نظر دربارهی چیستیِ «واقعیت» رسیده باشیم. البته، لازم نیست که همهی ما طرز فکر همسانی در مورد مسائل بنیادین داشته باشیم، ...این اواخر اما دستیابی به همین اجماع حداقلی هم دشوار به نظر میرسد.
من در دو سال و نیم گذشته انگیزههای تروریستها را مطالعه کردهام تا بتوانم به پیشبرد بحث دربارهی پیشگیری از حملات بعدی کمک کنم. من با روانشناسان، افراطگرایان سابق، کسانی که با متهمان تروریستی در زندان کار میکنند، مأموران عالیرتبهی پلیس و قربانیان مصاحبه کردهام...
خانواده دیگر یکبُعدی نیست و شکلهای مختلفی پیدا کرده است. تشکیل خانواده و حفظ آن با سختیهایی همراه است اما این چیزی نیست که بتوان از آن به راحتی چشمپوشی کرد. بنابراین، انسان مدرن به راههای مختلفی برای تشکیل خانواده میاندیشد.
حیوانات پرورشی یا دامها دارای شخصیتاند، درد و رنج را حس میکنند، حتی حس عاملیت دارند. چرا ما زندگی در نومیدی مطلق را به آنها تحمیل میکنیم؟