فاطمه مرنیسی، جامعه‌شناس و نویسنده‌ی اثرگذار مراکشی، در مقاله‌ی معروف «نوشتن بهتر از جراحی کشیدن پوست است» تأکید می‌کند که تنها راه واقعی زنان عرب برای جوان و زنده ماندن، نوشتن است.
مادری، ساکن حومه‌ی مینیاپولیس، سعی دارد حس قدردانی را به پسرانش، که 12 و 17 ساله هستند، القا کند. اما گاه به این فکر می‌افتد که نکند پدر و مادرها دیگر از این کار دست کشیده و بی‌خیال شده باشند. او می‌گوید که برخی از همسن‌وسال‌های پسرانش حتی اصول اولیه‌ی سپاسگزاری، مثل مستقیم در چشم بزرگ‌تر‌ها نگاه کردن و از آن‌ها قدردانی کردن، را نمی‌دانند.
ونزوئلا ذخایر نفتی سرشاری دارد که تا مدتی برای مردم این کشور رفاه فراوانی به ارمغان آورده بود. با این حال، وضعیت کنونی کشور به شدت وخیم است و عمده‌ی جمعیت آن به فقر گسترده و کمبود شدید مواد خوراکی و دارویی دچار شده است. دولت‌های اقتدارگرای چاوز و مادورو، با بی‌کفایتی و استبداد سیاسی خود، چه بر سر این مملکت و مردم آن آورده‌اند؟
جان استوارت میل، فیلسوف بریتانیایی، دید مثبتی نسبت به سرشت بشر داشت، و احتمالاً درک محدودی نسبت به شرارت بشر. او در دوران ویکتوریایی می‌زیست، زمانی که «تلاش جامعه برای محدود کردن آزادی افراد» بزرگ‌ترین مشکلِ موجود بود و، به همین دلیل، او بر آزادی فردی تأکید می‌کرد. شاید اگر امروز در میان ما می‌زیست، موضوع تأکیدش تفاوت داشت: مشکل دوران ما آزادی بسیار زیاد و همبستگی بسیار کم است.
به‌رغم رهیافت‌های بسیار متنوع در فهم پوپولیسم، جالب است که ظاهراً بسیاری از ناظران در یک مورد با هم توافق دارند: پوپولیسم ذاتاً با سازوکارها و، در نهایت، ارزش‌های عموماً مرتبط با مشروطه‌خواهی (قانون‌مداری مبتنی بر قانون اساسی، یعنی قیدوبند بر اراده‌ی اکثریت، قوانین و مقررات لازم برای حفظ موازنه، محافظت از اقلیت‌ها، و حتی حقوق اساسی) مخالف است.
«غزل امین» دانشجوی کارشناسی در رشته‌ی روابط بین‌الملل در استکهلم است. این نام کامل او نیست؛ غزل نمی‌خواهد همکلاسی‌هایش بتوانند نام او را در گوگل جست‌وجو کنند و درباره‌ی زندگیِ دیگر او به عنوان یک دی‌جِی چیزی بفهمند. او در حال حاضر از دانشگاه مرخصی گرفته است، و شاید این مرخصی همیشگی باشد – خدا نکند مادرش بفهمد!
پارلمان ارمنستان امروز نخست وزیر تازه ای انتخاب می کند و تنها نامزد نیکول پاشینیان است که اعتراضات اخیر ارمنستان را رهبری می کرد. این اعتراض‌ها ۱۰ روز جریان داشت، تا به خواسته‌ی اولش رسید که استعفای نخست‌وزیر قبلی بود و حالا اعتراض کنندگان علاوه بر انتخاب نخست‌وزیر جدید، به دنبال اصلاح قانون انتخابات و تغییر اساسی در وضعیت کشورند. این جنبش اما چطور به این پیروزی دست یافت و ...
آیا نیت خدمت به کشور، خدمت به حاکمان مستبد کشور را توجیه می‌کند؟ این سؤال نه فقط برای نخبگان امروز، بلکه حتی برای فلاسفه یونان باستان هم مطرح بوده است.
دست‌یابی زنان به «حق رأی» در دوره‌ی شاه، از بسیاری جهات، محصول دهه‌ها تلاش جنبش زنان ایران بود. برخوردار شدن زنان از حق رأی راه را برای تصویب قوانین دیگری به نفع زنان نیز باز کرد. با انقلاب اسلامی، قوانینی که در پی حق رأی زنان برقرار شده بود از بین رفت، اما زنان از اصل حق رأی محروم نشدند: «حق رأی»، در کنار «حق آموزش»، از ماندگارترین دستاوردهای جنبش زنان ایران بود.
به تازگی دو نمایشگاه، یکی در مجموعه موزه‌های هنر هاروارد و دیگری در نئوگالری نیویورک، برگزار شده است. هدف از برگزاری این نمایشگاه‌ها ارائه‌ی تصویرهایی از مواجهه با وضعیت موجود و پیش‌بینی فجایعِ آینده در آثاری است که در دوران ظهور و سقوط نازی‌ها در آلمان خلق شده‌اند، آثاری که از احساسات خالقان آن‌ها درباره‌ی آن دوران پرده بر می‌دارند.
راه‌های متعددی برای توضیح علت محبوبیت اردوغان در بین مردم ترکیه وجود دارد. از شکوفایی اقتصادی کشور در دوران او گرفته تا احساس قربانی بودن خودش و طرفداران سنتی‌اش. اما چهره‌ی کاریزماتیک و حتی قهرمان‌گون او نیز در به قدرت رسیدنش به عنوان رئیس جمهور ترکیه نقش دارد: اردوغان خود را حامی ستمدیدگان در برابر ستمگران معرفی می‌کند.
اگر بحث را تا این‌جا دنبال کرده باشید، ممکن است بپرسید: چرا پوپولیست‌ها در پی تغییر نظام نیستند؟ اگر واقعاً به حرف خود عقیده دارند و خود را یگانه نماینده‌ی مشروع مردم می‌دانند، چرا کلاً از انتخابات صرف نظر نمی‌کنند؟ اگر دیگر مدعیانِ قدرت همگی نامشروع اند، چرا آن‌ها را کاملاً از بازی سیاسی کنار نمی‌گذارند؟
ماده‌ی بی‌جان به خودی خود هدفی را دنبال نمی‌کند، در حالی که زندگی پیوسته در تکاپو است. این ویژگی «زندگی» را به موضوعی پیچیده برای علوم فیزیک و شیمی تبدیل می‌کند. آیا موجود زنده، به عنوان موضوع تحقیق زیست‌شناسی، می‌تواند تابع قوانین طبیعی در علوم فیزیک و شیمی باشد؟
نگاهی به روند تدوین و تصویب «قانون حمایت خانواده» در مجلس ایران نشان می‌‌دهد که فعالان زن، با غنیمت شمردن گرایش حکومت پهلوی به تجدد و توسعه، توانستند از ظرفیت‌های موجود برای انجام اصلاحات به نفع زنان بهره‌برداری کنند. «قانون حمایت خانواده»، با همه‌ی کاستی‌های آن، پیشروترین قانون در حمایت از حقوق زنان در طول تاریخ معاصر ایران بود. این قانون چند ماه پس از انقلاب اسلامی لغو شد.
شما محق هستید هر عقیده‌ای که می‌خواهید داشته باشید. اما عقاید شما، درست مانند عقاید من، می‌توانند در معرض انتقاد و وارسی قرار گیرند. «آزادی عقیده» و «حقِ داشتنِ عقیده» به این معنی نیست که دیگران حق ندارند عقیده‌ی ما را زیر سؤال ببرند و یا آن را نادرست و زیان‌بار بشمارند.
تصور می‌شود که پوپولیست‌ها پس از به قدرت رسیدن، در مواجهه با مشکلات بنیادی، ناکام می‌مانند و در نهایت قادر به حکمرانیِ موفق نخواهند بود. اما این تصور نادرستی است. رهبران پوپولیست، با اتکای انحصاری به احزاب زیر نظر خود، به مستعمره‌سازی حکومت، حامی‌پروری توده‌ای، و قانون‌گراییِ تبعیض‌آمیز روی می‌آورند، جامعه‌ی مدنی را محدود می‌کنند، و دولت را به حکومتِ حزب پوپولیستی تقلیل می‌دهند.
یک قرن است که دولت ترکیه «هویت ملی» قاطعی را بر شهروندانش تحمیل کرده است، هویتی که قومیت را نادیده می‌گیرد و به ترکِ «خالص» بودن ارزش می‌گذارد. اما ترک‌ها تنوع قومیتی خود را درک کرده‌اند، و ایده‌ی «پاکی نژادی» که دولت آن را ساخته و تحمیل کرده بود، در حال فروپاشی است.
آیا عشق کور است؟ آیا عشق نیز مثل هر سال چهار فصل دارد؟ آیا وفاداری به معشوق با وفاداری به خود ناسازگار است؟ پس از بی‌وفایی چگونه می‌توان اعتماد ازدست‌رفته را بازیافت و به رابطه‌ی عاشقانه ادامه داد؟ رابطه‌ی عاشقانه چقدر حاصل خیال‌پردازی است؟ ده فیلمی که در ماه‌های اخیر در جشنواره‌های جهانی درخشیده‌اند به این پرسش‌ها و چند سؤال دیگر می‌پردازند.
«توئیتر» یکی از شبکه‌های اجتماعی بسیار پرمخاطب و به شدت اثرگذار در چند سال اخیر بوده است. کاربران بسیار زیادی در سراسر دنیا «توئیت»های خودشان را از طریق این رسانه منتشر می‌کنند. این شبکه‌ی ارتباطی با چه هدفی به وجود آمد، و هدف کاربران از توئیت کردن چیست؟